Headlines

Wat gebeurt er allemaal in het Duitse Hannover? Het is volgens UNESCO de stad van de muziek en laat net daarom de twee bandleden in dit Duitse Nimbifer elkaar gevonden hebben om muziek te maken. Niet met wat gefluit of tingeltangel op een piano, nee gewoon smerig drumwerk en groezelige gitaren. Zo kwam ook deze EP Vom Gipfel tot stand. Sturmfreidt en Windkelch zijn niet heel erg productief want ze hebben tussen 2019 maar één volwaardig album in elkaar weten steken, Der böse Geist (2024).Lees verder ›

Krakau is de tweede grootste stad van Polen na Warschau en ergens in 2015 vonden een troepje gelijkgestemden elkaar daar met het idee om black metal te maken die doordrenkt wordt met punk-invloeden. Owls Woods Graves was geboren. Zo simpel is het. Geen negen maanden wachten, ruggenprik, bevalling en heel het gedoe. Tussen 2015 en nu zijn er naast een EP maar liefst twee full albums gepasseerd en is dit Strix dus nummer drie. In 2019 was er Citizenship Of The Abyss, in 2022 kwam dan Secret Spies Of The Horned Patrician.Lees verder ›

Danko! Danko! Danko! Waar is de tijd dat Danko Jones de mainstage van rockfestivals platspeelde tussen twee en vier in de namiddag. Bijna twee decennia geleden was deze groep het referentiepunt voor een goede tijd op de weide. Ongecompliceerd rocken met een vleugje Ramones-tempo, 'motivational speeches' en een cultpersona om U tegen te zeggen. Songs over seks, drugs en rock 'n roll. Wat een tijden. De band was zo universeel geliefd dat het meerdere pop, rock, punk en zelfs metalfestivals heeft kunnen onderwerpen aan hun aanstekelijke formule.Lees verder ›

Van een band waar Dayal Patterson een volwaardig hoofdstuk aan wijdt in zijn Black Metal: Evolution of the Cult verwacht je misschien wel dat die trouw blijft aan de roots van black metal. Want die roots van de tweede golf van black metal liggen niet enkel in Zwitserland en Noorwegen, maar zeker ook in (het toenmalige) Tsjechoslowakije. Maar als er iets is dat je mag verwachten van Master’s Hammer, dan is het wel dat je niet weet wat je mag verwachten van Master’s Hammer. Ik hou wel van een uitdaging als recensent, maar wat Master’s Hammer me met zijn Maldorör Disco nu voor de voeten gooit is toch wel behoorlijk buiten categorie.Lees verder ›

Sila Nuna is de nieuwste plaat van het Italiaanse, uit Cesena afkomstige, Sedna. Een band die het levenslicht zag ergens in 2009 maar, na een demo in 2011, pas in 2014 met een volwaardige langspeler kwam. In 2019 voorzag ik voorganger The Men Behind The Sun nog van een…Lees verder ›

“Een dik, zwaar elixer dat je ziel rechtstreeks de eindeloze prog-kosmos inblaast” is hoe Homegrown zijn nieuwe plaat omschrijft ik zou zelf geen betere beschrijving kunnen bedenken. De band, opgericht in 2018, maakte indruk met eerdere uitgaves Berget Gråter (2023) en Himalayaz (2024), maar op dit hagelnieuwe Homegrown heeft men de instrumentale rock volledig omarmd. Het resultaat is een album dat groots en toch meditatief klinkt, doordrenkt is van de fuzztradities van klassieke stoner rock en bruist van de vrij stromende geest van de psychedelische prog-jamcultuur.Lees verder ›

Op 20 maart 2025 speelde Primordial live in The Big Apple. A.A. Nemtheanga (frontman en zanger) zegt er zelf over: “When we heard the results of this incredibly well mixed show which captured perfectly the passion, commitment and fury of a special night … we thought: what the hell let’s put it out there…” en daarmee wordt alvast de toon gezet.Lees verder ›

Hope Erodes komt uit Antwerpen en deze EP The Crown brengt het verhaal samen van eerder uitgebrachte singles. De band bestaat al sinds 2013 met hier en daar een kleine pauze maar bracht al wat EP-werk uit. Zo was daar in 2014 Lost To Supremacy en in 2018 Rainwalker. De vijf heren weten goed met wie ze moeten samenwerken en voor deze EP doken ze met niemand minder dan Yarne Heylen in zijn Project Zero Studio onder om alles vakkundig op te nemen.Lees verder ›

Lemmy is al tien jaar dood, maar zijn band viert dit jaar het vijftigjarig jubileum. Vraag niet hoe het kan, maar geniet ervan want het houdt de erfenis van de 49% motherfucker, 51% son of a bitch levend. Eerder dit jaar verscheen er nog een ‘verloren album’, nu hebben we een Killed by Deaf – A Punk Tribute to Motörhead. En Lemmy zelf is ook nog eens van de partij!Lees verder ›

Het Nederlandse Fír is nog maar actief sinds 2022 en bestaat - hoe kan het ook anders - uit, Fír. Het Sinistere Oog is release nummer acht sinds dat jaar en dat noem ik alvast best veel. Vorig jaar kwam er via Tour De Garde nog het eerste en tot nu toe enige album, De Stilte Van God uit. Het Sinistere Oog, een mini-album of gewoonweg een EP, komt via het Duitse Amor Fati Productions. Een label dat wel eens vaker de scene van de Lage Landen weet te bezoeken.Lees verder ›

Ergens rond vijf december zitten er heel wat kindjes te wachten op de komst van de Goedheiligman op zijn witte schimmel die wordt geflankeerd door een aantal Pieten. Welke kleur deze laatste hebben weet ik niet en boeit me ook niet want in het schoentje van sommige van die kinderen zal waarschijnlijk vanuit het pakjeshuis van Season Of Mist de cd- of vinylversie van de twaalfde plaat van dit Belgische blackmetalgezelschap Enthroned, Ashspawn, te vinden zijn. Heel wat tranen zullen dan gelaten worden door die ukkepukies als blijkt dat dat een cadeautje van de Sint voor papa of mama zal zijn.Lees verder ›

De Filistijn Goliath kennen we allemaal. De reus die zogezegd werd verslagen door David met een slinger en wat steentjes. Maar wie zou Ongoliath, of beter geschreven: Ungoliath zijn? Goliath zijn tegenhanger? Maar komen we dan niet terug uit bij de gewone mens? Ik vraag het me af. Misschien moet ik mijn vragen opsparen en wanneer ik in de mogelijkheid ben dit even aan bandbrein en multi-instrumentalist Bane te vragen. Zijn band, Ungoliath, bestaat sinds 2002 doch dit Shadows Of The Eclipse is nog maar plaat twee. Hij bracht tussen het jaar van conceptie en nu niet al te veel maar de laatste drie jaar lijkt hij wel productiever, de man met een verleden in Avataria die nog steeds actief in As Stormclouds Gather.Lees verder ›

Dat is de boodschap die we meteen meekrijgen van het Italiaans-Noorse collectief Darvaza dat zich sinds 2015 heeft weten vestigen aan de top van de Satanische black metal. Multi-instrumentalist - Omega die we kennen van zo vele andere bands - en vocalist Wraath - die we eveneens kennen van zo vele andere bands en projecten - hebben elkaar weten vinden in wat de eigenlijke vorm van black metal zou moeten zijn. Alzo eren ze natuurlijk maar één entiteit en dat is Satan zelf, niks of niemand anders.Lees verder ›

Je eerste keer vergeet je nooit, toch? Voor mij was het eind mei 1989 toen ik voor het eerst naar een metalconcert ging. In mijn toenmalige woonplaats, een dorpje in Friesland waar weinig gebeurde, speelden op een zwoele voorzomeravond de plaatselijke helden van Luncay, daarna trad Pestilence aan en hoofdact was Sodom. Ik was bij de eerste tonen verknocht aan het genre en wilde voortaan als thrahser door het leven gaan. Mijn ouders moeten gedacht hebben: "met dat jonk komt het nooit meer goed". Op sommige vlakken zullen ze gelijk hebben gekregen maar met mijn muzikale smaak zit het wel goed want voor een portie thrash mag je me nog altijd wakker maken! Afgelopen zomer kwam The Arsonist van Sodom al uit. Vanwege een overvolle agenda van een van mijn collega-schrijvers lag hij een tijdje op de plank totdat aan mij werd gevraagd de recensie over te nemen. Benieuwd of onze Teutoonse vrienden ook dit keer weer een goed album hebben afgeleverd? Leest u maar even mee.Lees verder ›

Blut Aus Nord zit ondertussen zo ver in de eigen mythologie dat tellen eigenlijk niet meer relevant is, maar laat ons toch zeggen: met Ethereal Horizons betreedt de band de zoveelste incarnatie in een carrière die sneller muteert dan een laboratoriumvirus in een slecht geventileerde kelder. Na alle eerdere kronkelpaden – van klinische godslastering tot sacraal ruimtetrillen – hing er een spanning rond dit nieuwe hoofdstuk. De vraag was niet wát Vindsval zou doen, maar hóe ver hij deze keer buiten de kaart zou stappen.Lees verder ›

Uit Amerika komt een trio herriemakers met de naam Imperishable. Niet te verwarren met de Zweedse band met dezelfde naam die dit jaar ook een nieuwe, zeer appetijtelijke LP uitbracht via Hammerheart Records. Beide bands spelen death metal, waarbij de Amerikaanse versie zich meer richt op agressiviteit en snelheid en het hebben van een zwart randje. De plaat wordt uitgebracht via Everlasting Spew Records en de bandleden zijn geen onbekenden in het metalwereldje. Wat te denken van Derek Roddy op drums (Hate Eternal, Malevolent Creation, Blotted Science en vele andere) en Brian Kingsland van Nile op gitaar en kauwend op de microfoon. De bas wordt door Alex Rush van Olkoth mishandeld.Lees verder ›