Headlines

Locrian is anders en daarmee is End Terrain ook anders dan de metal die de liefhebber van doorsnee materiaal verwacht. Het is een band die nog niet eens progressief is in de absolute zin van het woord, eerder experimenteel met progressieve elementen om het geheel qua sfeer vooral te versterken. Op dit nieuwe album horen we dan ook een mix aan stijlen voorbij komen, ik noteer vanuit de promotekst: experimentele, post-rock en post-metal en daar kan ik mij wel grotendeels in vinden. De vraag is hierbij, voegt het iets toe? Zo na het schijnt is dit het tweede album. Het debuut New Catastrophism is op Zware Metalen onbesproken gebleven.Lees verder ›

Zweedse moderne death/groove metal zegt u? Ja kom maar door hoor! Met gastbijdragen van Björn Strid (Soilwork), Filip Danielsson (Humanity's Last Breath), Joe McGlynn (Man Must Die), Kevin McCaughey (Ion Dissonance) en Peter Wichers (ex-Soilwork) is de anticipatie daar, maar weet de band ook de juiste snaar te raken?Lees verder ›

Een band afkomstig uit Jordanië - maar nu gezeteld in Los Angeles, Amerika - die nu zijn tweede EP De Facto De Jure tracht te slijten. Dat is Esodic, een trio dat zich heeft laten inspireren door bands als Slayer, Testament en Kreator. Thrash dus. Daarnaast laat de band ook wel wat death horen, met name door het drumwerk en de keelgeluiden.Lees verder ›

Geen idee of het uit Amerika afkomstige Inter Arma inmiddels een grote of vaste fanschare heeft op het Europese continent. In eigen land zal deze band die al sinds 2006 meedraait inmiddels wel enige populariteit genieten. Er werden in totaal al vijf volwaardige albums uitgebracht. Het hier te bespreken New Heaven is album nummer zes en met ruim veertig minuten aan speeltijd zeker niet minder complex dan zijn voorgangers.Lees verder ›

Ik schrijf het graag, dit Finse Night Shall Drape Us kan je bestempelen als een band bestaande uit leden uit de hoogste regionen van de Finse black metal. Lunatic Choir is de eerste plaat en komt uit via Season Of Mist. Maar wie zijn die bandleden dan? Kijkt u maar eens goed onderaan dit schrijven! LRH, Spellgoth, Infection en Wraath hebben toch geen introductie meer nodig toch?Lees verder ›

Dubbel zo vet, dubbel zo verwoestend, dubbel zoveel gefolterd. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuwe, allesverslindende, geselende plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we Harbinger Of Woe van Brodequin. Joost (favoriete genre: black, funeral doom) en Patrick (favoriete genre: dissonant death) zijn deze keer de gelukkigen.Lees verder ›

Écrasez l'infâme... Het zijn de woorden waarmee de Franse filosoof Voltaire sinds 176o zijn briefwisselingen met vrienden afsloot. Het betekent zoveel als: verpletteren de eerloze. Het was een oproep aan zijn correspondenten om zich aan te sluiten bij de strijd tegen het doelbewuste streven om andere mensen in onwetendheid te houden en zelfstandig denken te verhinderen. Hoewel hij nooit heeft aangegeven wie hij precies bedoelde met de eerloze, zijn er aanwijzingen dat het gericht is op onder andere absolute dogma’s en de Inquisitie.Lees verder ›

Inmiddels weten we dat Canada een aantal goede en zelfs zeer goede metalbands heeft voortgebracht, zoals collega redacteur Joris ook in zijn recensie van From The Void To Existence benoemde. Deze EP van The Lightbringer kon hem echter, zoals u hebt kunnen lezen, verre van bekoren. Ik geef desondanks de band met het derde album Seven Thrones nog maar eens een herkansing. Volgens de bijgesloten promotekst mogen we een mix van power en melodische black verwachten die verder borduurt op de eerder genoemde EP.Lees verder ›

Dubbel zo zwart, dubbel zo rauw, dubbel zo cult. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een nieuwe, langverwachte of onverhoopte plaat die de terugkeer van Meyhna'ch impliceert en dus simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we dus Black Metal Cult van Mütiilation.Lees verder ›

Fractal Gates is een vijftal uit de Franse hoofdstad en brengt met Into The Dawn zijn vierde album uit. De liefhebbers van de progressieve, op sciencefiction gebaseerde, melodieuze death metal hebben zes jaar moeten wachten op de opvolger van The Light That Shines (2018). Is het het lange wachten waard geweest?Lees verder ›

Soms weet je van niks maar dan ook helemaal van niks. Je weet niet met wie je spreekt, met wie je te doen hebt. Dat soort mensen komt nog wel eens in eerste instantie behoorlijk verward en radeloos over. Ik kwam via de heer Savelkoul, grondlegger en bezieler van Wurgilnō, in contact met toch wel een heel verward persoon. Althans dat doet het geheel uitschijnen. Ik contacteerde de brave verwarde man en ik kreeg van zijn band Verwarde Man gewoon een CD opgestuurd. Verder informatie? Tja, die is er niet.Lees verder ›

Het Amerikaanse Corpse God debuteert met Onward To Oblivion. In de line-up vinden we leden van Leprosy, Horrid Ordeal en Rottrevore. Alleen laatstgenoemde band vond eerder de weg naar Zware Metalen maar daarvoor moeten we ook alweer terug naar 2013. Zou dit Corpse God werkelijk op weg zijn naar de vergetelheid?Lees verder ›

Het uit Polen afkomstige CrossRoad komt met zijn debuut Funeral Path voor de dag. Heavy-geïnspireerde doom in de voetstappen van de legendes Pentagram, Trouble en Black Sabbath, aldus de promotekst. Dit Funeral Path heeft acht nummers (waarvan één Mech-cover) te bieden en duurt in zijn geheel vijfendertig minuten. Volgens de promo is er sprake van een unieke insteek ten aanzien van het doomgenre, wat dat dan ook moge betekenen. Ik ga er zo direct achter komen, om het vervolgens te beschrijven voor u.Lees verder ›

Het volwaardige debuut van een band die zichzelf Brat noemt is daar. Termen als grindcore, powerviolence, hardcore en death metal komen er aan te pas. Eerder stond het kwartet op de bühne met de giganten van onder andere Eyehategod en Cro-Mags. De heren en dame hebben er anderhalf jaar de tijd voor genomen om het werk op te nemen in de HighTower Recording studio, waar ook het door mij geliefde Thou terecht kwam voor het opnamewerk. Nu, genoeg over alle randzaken, op naar de muziek, want daar gaat het tenslotte om.Lees verder ›

Naar deze plaat heeft volgens mij heel extreem Nederland en België uitgekeken en hetzelfde geldt vermoedelijk voor heel wat mensen ver daarbuiten. Het melodisch, symfonisch blackmetalduo bij uitstek Walg komt met plaat IV. Het is een logisch vervolg op I, II en natuurlijk III. De twee heren staan sinds hun conceptie garant voor hoogstaande kwaliteitsvolle melodische, symfonische black metal van de bovenste plank. Noem de band gerust, maar dat is mijn bescheiden mening, de Old Man's Child van de Lage Landen. Ook nu weer fantastisch artwork, ook nu weer fantastische muziek. Lees die titels! Het lijkt wel of de Nederlandse taal onuitputtelijk is om de miserie van éénieder van ons mee te omschrijven. De plaat komt uit op 24-04-2024: wat een symboliek.Lees verder ›

Het leven gaat vaak zijn eigen gangetje en kabbelt soms voort. Soms is het eb, dan weer is het vloed en daarop golven we dan elke dag een beetje mee. Soms gaat het goed, soms zelfs beter, maar dan weer gaat het slechter en zijn er momenten dat je je bedstede niet wenst te verlaten. Merk ik op dat ik niet zo gevoelig ben voor slechte golven? Daarmee heb ik wel niet geschreven dat er geen golven in mijn dagelijkse leven zijn. Misschien brengt het Belgische (Aarschotse) progressieve dark/doommetalgezelschap Vloed wel enkele tips aan over hoe we soms De Dag beter zouden starten. De Dag is het vervolg op Darkness, een plaat die ik al beluisterde ergens in september 2020. De drie heren hebben dus hun stinkende best gedaan hierop een vervolg te schrijven.Lees verder ›