Toxik Interview
Sinds 2007 is de legendarische progressieve thrash metalband Toxik weer
samen. Hun beide albums werden heruitgebracht (op twee labels nog wel), er kwam
een DVD van hun optreden op Dynamo Open Air 1988 en nu is er zelfs sprake van
een documentaire en een nieuwe plaat. Reden genoeg om Josh en Lou,
respectievelijk gitaar en drums, aan de tand te voelen.
Vooreerst, wat deed jullie besluiten om weer samen te komen?
Josh: Nu er alweer een tijdje re-releases van onze albums zijn, vonden we het een
goed idee om die te ondersteunen met wat optredens. Er is ook al een DVD
ondertussen, dus ik hoop dat we in de toekomst weer live kunnen spelen.
Welke line-up mogen we verwachten?
Josh: Momenteel is dat Mike Sanders, Lou Caldarola en mezelf. Brian had wat
dingen gaande en die wordt binnenkort vervangen. We houden jullie op de
hoogte wat dat betreft.
Wat kunnen we van de setlist verwachten? Op welke plaat gaan jullie je
focussen?
Lou: Uiteraard gaan we ons concentreren op World Circus, maar met de
tijd gaan we ook ander Toxik materiaal spelen. Ik denk aan een selectie
van Think This, een paar nieuwe songs en een tweetal covers. Die laatste
uiteraard in een eigen versie.
Wat verwachten jullie zelf van de komende optredens?
Josh: We zijn daar erg opgewonden over. I expect we’re going to thrash
hard, haha!
Vorig jaar werden jullie beide albums heruitgebracht. Hoe kwam dat eigenlijk
en wat voor reacties kregen jullie daarop?
Lou: Wel, dankzij Displeased Records en Metal Mind Productions
werden beide albums opgedolven. Tad heeft dat geregeld en hij heeft nadien
contact opgenomen met de andere jongens. Zo is de bal aan het rollen gegaan. We
zijn uitermate tevreden van de vele enthousiaste reacties na al die jaren. Veel
mensen zijn maar wat blij dat die platen eindelijk opnieuw beschikbaar zijn. En
trouwens, ze klinken nu beter dan destijds dankzij een remastering.
Onder welke steen hebben jullie al die bonustracks gevonden? Ligt er
misschien nog materiaal op de plank?
Josh: We hebben sowieso nog heel wat onuitgebracht materiaal liggen. Tad
bezorgde een deel daarvan aan Displeased Records en Metal Mind
Productions. Ik was die dingen eerlijk gezegd helemaal vergeten. We hebben
binnen de band wel elk onze eigen kleine collectie hebbedingetjes van Toxik.
Op die manier ligt er inderdaad nog heel wat op de plank. Na de split van
Toxik hebben Brian, Lou en ikzelf nog een ander project op poten gezet (Autumn),
waar ook nog heel wat onuitgebracht materiaal van bestaat. Dat was een soort
progressieve heavy metal. We hebben nog hele demo’s liggen. Pretty shredding
stuff!
Jullie zijn vaak vergeleken met Watchtower. Hoe sta je daar nu tegenover?
Welke andere bands zijn van invloed geweest op jullie sound?
Josh: Ik hield enorm van Watchtower en ik beluister hun eerste twee
platen nog regelmatig. Sick stuff! Ik vond ons zelf eigenlijk niet zo
heel erg lijken op Watchtower, maar ik zag die vergelijking wel als een
compliment. We waren in die tijd behoorlijk progressief, zeker op Think This,
maar we waren in wezen nog steeds een thrash band. Een New Yorkse thrash band om
meer precies te zijn en er was in New York in die tijd zeker sprake van een
unieke sound. Ik denk aan Overkill, Anthrax, Whiplash,…
Onze scene was niet zo groot als die van de Bay Area, maar hij was wel uniek.
Toxik behoorde absoluut tot dat geluid en ik denk dat we in New York
allemaal wel een beetje kopieerden van elkaar.
Jullie teksten waren vrij politiek van aard. Wat was jullie boodschap
eigenlijk? En kwam daar ooit reactie op?
Josh: De meeste Europeanen snapten het wel, denk ik. Feit is dat we
momenteel in het World Circus leven en dat maakt het zo actueel. Beide
albums zijn tekstueel nog heel relevant. De westerse media duwt ons steeds meer
in de richting van globalisme en kapitalisme en we spelen nu eenmaal allemaal en
rol in dat circus. Dat zal misschien nog wel even duren, maar momenteel moeten
we het hiermee doen.
Wat is jouw grootste triomf en waarover ben je het meest teleurgesteld?
Lou: Hmmm, goeie vraag. Persoonlijk ben ik erg trots op mijn tijd binnen
Soundscape, een progressieve metalband uit Connecticut. Ik speelde bij hen
tussen 1995 en 2000. Mij grootste frustratie is dan weer dat ons laatste album,
Grave New World, nooit in zijn geheel is uitgebracht. Al ben ik druk aan
het onderhandelen met verschillende labels om dat recht te zetten.
Jullie wisselden in 1989 van zanger. Wat gebeurde er eigenlijk tussen de twee
Toxik albums?
Josh: Het was Mikes beslissing om Toxik te verlaten na de release van World
Circus. Hij kreeg andere aanbiedingen qua werk en Toxik was niet bepaald een
band die veel opbracht. We vonden toen vrij snel een vervanger in Charles Sabin.
Wat heeft de split dan uiteindelijk bewerkstelligd?
Josh: We hadden er gewoon genoeg van. Er kwam helemaal geen steun van ons
label en Charles en ikzelf hadden constant ruzie. Het heeft na de split heel
lang geduurd eer ik weer met hem kon optrekken, als je begrijpt wat ik bedoel.
Hebben jullie nog contact met Tad Leger. Ik las dat hij een aantal eigen
projecten heeft lopen.
Lou: Toxik is altijd een beetje een soort familie geweest. Ik was al
bevriend met de jongens voor er sprake was van een band. Ik speelde toen nog in
Wintersong. Ik raakte destijds bevriend met Tad en we zijn eigenlijk nog steeds
goede vrienden. Tad houdt zich nu bezig met zijn project Lucertola.
Gaan jullie nu weer volop voor de band gaan of is dit een eenmalige
gebeurtenis?
Lou: We willen in ieder geval nu meedrijven op de reünie-golf van de laatste
jaren. We hebben zoiets van "Waarom half werk leveren?" We doen dit ofwel
met volle overtuiging ofwel helemaal niet. Toxik had destijds jammer
genoeg een open einde en nu krijgen we de kans om verder te gaan waar we gestopt
zijn.
Wat maakt van Toxik destijds een unieke band volgens jou?
Josh: Dat jij ons uniek noemt, beschouw ik als een groot compliment. We
waren misschien wel uniek omdat onze originele line-up zo wild was. We hadden
als enige doel zoveel mogelijk muziek en chaos creëren. Het was behoorlijk over
the top op elk vlak, net omdat wij dat ook waren. De muziek was een
weerspiegeling van onze geflipte persoonlijkheden.
Wat doet dat met een mens als men jouw band een cult-band noemt?
Josh: Het voelt geweldig! Het betekent dat we ergens op onze weg een groep
mensen hebben kunnen beroeren, een groep mensen die hét hadden. What’s cooler
than that?
Lou: Het is prachtig dat mensen zo over Toxik denken. Ik ben in ieder
geval trots om in de band te zitten.
Links: