Gedurende Masters Of Grind brachten we een half uur door in de loge van Aborted. Daar verklaarden stichtend zanger Sven De Caluwé en pocketdrummer Ken Bedene hoe het komt dat hun opmerkelijk kwaadaardige tiende cd in verbinding staat met het mannelijk geslachtsdeel. Doch eerst informeerden we naar de documentaire Hooked On Belgian metal, waar Sven aan meewerkte.
Heb je de documentaire al gezien, Sven?
Jawel, die zag er cool uit. Hij covert veel geschiedenis van aardig wat subgenres uit de Belgische metal en het was leuk om die oude beelden en bands nog eens te zien, met veel van hen hebben we nog gespeeld. Het was ook fijn dat er al enkele nieuwe namen in voorkwamen die aan het doorbreken zijn.
Ben je blij met hoe jij erin afgebeeld wordt?
Op twee seconden kan je weinig verkeerd doen hé (lacht). Grappig wel dat ze mij alleen aan het woord lieten over de financiële crap die bij het toeren komt kijken. De andere dingen die ik gezegd heb, die uiteindelijk niet in de documentaire zitten, heeft Red Bull Music in deze transcriptie gegoten. Ze hebben dat interview een poos geleden afgenomen en ik weet er eerlijk gezegd niet zoveel meer van. Ik word ouder en mijn geheugen laat me weleens in de steek, net als mijn lichaam trouwens. Binnen een paar jaar kan ik geen erecties meer krijgen.
Ken: Zet je dat er zeker in (lacht)?
Sven: Heb je daar geen Zweedse penispompen voor of zoiets? Binnenkort verjaar ik, Ken, ik denk dat je weet wat je mij mag geven (beiden lachen).
Nu we het over penissen hebben, waar sloeg die alinea uit de perstekst op waar ze TerrorVision vergelijken met een gel die jullie penisomvang uitgebreid heeft?
Sven: Ik heb dat gelezen ja en had ook zoiets van… wat?? Dat heeft iemand van het label geschreven die ons op die manier wilde verkopen. Ze hebben dat enigszins geparafraseerd en op die manier in mijn mond gelegd. Ik heb tegen die man niet over mijn penis gesproken.
Je weet dat je dat nu wel aan het doen bent hé?
Sven: Gezien mijn karakter en humor schrik ik daar niet van.
Zijn er klachten?
Sven (terwijl Ken kapot gaat): Nog niet, maar ik bereid de wereld wel voor tegen wanneer het zover is.
Ken: Dat wordt volgens mij ons volgende conceptalbum.
Sven: Rancid Erections! Nee, maar we hebben nog wel een penisverhaal over Stefano eigenlijk (Stefano zit in de kamer met een koptelefoon te lezen en hoort niets, -red). Tijdens onze vorige tour kwamen we aan de grenspost tussen Canada en de Verenigde Staten Amerikaanse officieren tegen die niet al te eerbiedwaardig waren, zal ik maar zeggen. Het was 4 uur in de ochtend, maar ze wilden perse onze bus op. Stefano was toevallig net wakker en droeg slechts een speedo-onderbroek, waar een enorme bobbel uitstak. Hij stond vlakbij de deur en toen de officier binnen kwam, kreeg die letterlijk de jongeheer van Stefano in zijn gezicht. Je zag dat hij overstuur was, maar ja, wat had hij dan verwacht om 4 uur op een tourbus?
Ken: Er lagen er ook nog twee dronken op de grond en de andere agent vroeg me of we hen konden wakker maken omdat zij er dood uitzagen (lacht). Je stelt wel veel vragen over penissen vind ik.
Ik ben niet diegene die het in dat persbericht gezet heeft en Sven begon erover. Maar laten we de penis even laten en terug naar die documentaire gaan. Sven, jij spreekt daar inderdaad over hoe je altijd blut was na een toer. Hoeveel zal jullie bankrekening na deze toer in het rood staan?
Sven: De laatste jaren is toeren een stabiele onderneming voor ons, maar voorheen was het na zo’n toer inderdaad krabben. Al is het niet zo dat we hier heel het jaar van kunnen rondkomen. We houden geen salaris over aan toeren, dus twaalf maanden toeren zit er voor ons niet in.
Ken: Bwa, ik zou dat zien zitten hoor. Toeren totdat Sven klinkt als een honderdjarige (met fijngeknepen fluisterstem): hello, we are Aborted. Als we het volume hoog genoeg zetten, trekt ‘ie dat wel.
Op TerrorVision staan opvallend veel demonische riffs en wanneer het in de perstekst niet over penissen ging, las ik dat die demonische aanwezigheid op de media slaat, die de minder fraaie kanten van de mensheid in de verf zetten. Wat kwam er eigenlijk eerst: die demonische riffs of dat idee van de media als demonen?
Sven: Beiden ontstonden gescheiden van elkaar als ik het mij goed herinner. Ken schreef het merendeel van de muziek en ik schreef alle teksten. Wellicht zullen beiden elkaar in die richting geduwd hebben. Voor dat concept borduren we voort op de jaren ’80 horrorthema’s waaruit we op Retrogore ook al putten. Het kwade is in die films doorgaans een abstract begrip dat wordt voorgesteld door een soort ongekende kracht. Daarom dacht ik: hoe kunnen we op een niet zo cliché manier al die fucked-up shit die aan het gebeuren is – fake news, gemanipuleerde media, sociale media enzovoort – binden aan een eenduidige oorzaak, die nog altijd een abstracte creatie van het kwaad is.
Ken: Op Retrogore en Bathos neigde de muziek al naar die donkere atmosfeer en dat heeft zich volgens mij met het vertrek van JB doorgezet. Hoewel ik de technische en grindcore-invloeden sterk apprecieer, ben ik altijd meer voor de donkere sound geweest en zulke muziek wilde ik schrijven voor deze band. Ik heb niet alle nummers geschreven wil ik er toch even bij vertellen. A Whore D’Oeuvre Macabre is er bijvoorbeeld één van Mendel, dus als puntje bij paaltje kwam, gaf de band er elke keer een eigen twist aan.
Sven: Je moet ook weten dat we op een gegeven moment een opsplitsing gemaakt hebben tussen wat het best op de EP zou passen en wat op het album. Er zijn nog enkele songs die we opzij gehouden hebben. Volgend jaar is het twintig jaar geleden dat ons eerste album uitkwam. We spelen met het idee om enkele oude nummers opnieuw op te nemen en die samen met de onuitgebrachte songs en misschien nog een cover uit te brengen in een speciale editie.
Jullie werken naar het schijnt enorm gedetailleerd aan dit soort muziek, hoe moeten we ons dat voorstellen? Analyseren jullie elke noot van elke riff?
Sven: Er zijn nummers waar we zo’n twintigtal versies van maken. Andere keren is het er gewoon (knipt met vingers) meteen. Soms zie je dat iets potentieel heeft, maar is het nog net niet dat. In die gevallen is het inderdaad minutieus finetunen en versies heen en weer sturen totdat je zoiets hebt van: daar is het zie!
Ken: Precies. Je wil opbouwen naar de hoogtepunten en een verhaal vertellen met de muziek. Met de rechttoe rechtaan grindcoresongs die wij hebben, zijn we altijd op dat hoogtepunt. Maar als je een volledig album vult met zulke songs, verliest dat zijn effect. Als je er van die breaks in steekt, is dat zoveel dynamischer.
Repeteren jullie eigenlijk?
Sven: Zelden. Net voor een tour doen we het zo vaak we kunnen. Voor deze tour hebben we zelfs een zaal geboekt waarin we drie dagen lang geoefend hebben met onze volledige productie; geluid, licht en rook incluis. Dit is een zeer belangrijke tour voor ons, niet alleen omdat we headliner zijn, maar ook omdat we na zoveel fantastische bands spelen. Dan moet je zorgen dat je iets bijzonders kan brengen.
Jullie zijn voor de derde keer bij de Kohlekeller Studio gegaan voor de opnames en de afwerking. Terwijl ik mij van vroeger meen te herinneren dat Aborted bewust elke keer in een andere studio ging. Dat hoeft nu niet meer?
Sven: Die kerel levert uitstekend werk en is daar zeer gepassioneerd in. De Duitsers staan bekend om hun passie, niet altijd voor de juiste doelen, maar gepassioneerd zijn ze altijd (grijnst). Nee, wanneer je met extreme snelheden werkt, kan Kohle (Kristian Kohlmannslehner, -red) ervoor zorgen dat je nog steeds alles hoort wat we spelen. In ons geval, met al die details, is dat belangrijk. Op dit album was hij ook betrokken bij de preproductie, wat wil zeggen dat hij structureel hier en daar adviseerde. Hij heeft een ‘Duits deathmetalbrein’. Hij kan denken als een bierdrinkend Duits publiek. Daardoor kunnen we het midden houden tussen dat soort brutaliteit en onze zieke geest.
Ken: Hij is ook handig dat hij als buitenstaander onbevangen naar de muziek kan luisteren. Wanneer wij de songs horen, klinkt alles heel logisch, maar als hij dan zegt: wow, dat slaat werkelijk nergens op; beseffen we dat we best iets aanpassen.
Sven (met schalkse intonatie): Kan het dat niet alle twee zijn? Het ergste is dat het nummer hoegenaamd niets met religie te maken heeft. We zeiden tegen Jens (Davos) dat hij iets duisters moest maken dat bij de vibe van het nummer paste. Hij heeft dat geïnterpreteerd als een lesbische liefdesscène in katholieke kledij. De teksten gaan over een kerel die een soa krijgt wegens het neuken van lijken.
Dus hij had geen condoom over zijn – hier gaan we weer – penis gehangen!
Sven: Waarom zou hij? Het is niet dat hij het lijk zwanger zou maken. Wat de dames betreft: die hebben wij geeneens ontmoet. Onze performancebeelden hebben we opgenomen een zestal maanden vooraleer de video klaar was.
Ken: We hadden zelfs geen afgewerkte versie van het nummer. Letterlijk de eerste twee dagen dat we uit de studio wandelden, namen we de videoclips op.
Sven: Het grappige is dat we nog een videoclip gefilmd hebben net voor we naar de eerste locatie van deze tour zouden vliegen. Je hebt mogelijks ook opgevangen dat er een staking van het bagagepersoneel was. Onze vlucht hebben ze dus moeten omleiden naar Amsterdam. Vandaar uit moesten we een trein nemen naar Antwerpen, waar iemand ons kwam oppikken om naar de filmstudio in Gent te rijden. Daar hadden we nog precies twee uur tijd om alles op te nemen, waanzinnig!
Links: