Channel Zero – Feed ‘Em with a Brick
Roadrunner Records, 2011
Vijftien jaar. Vijftien jaar hebben we er op zitten wachten. Black Fuel, de opvolger van het magistrale Unsafe, betekende in 1996 het vroegtijdige afscheid van Belgiës meest succesvolle metalband. Er werd gesmeekt om een terugkeer, die is er nu ook gekomen. Met een heus studio-album om het allemaal te beklinken. Machine Head‘s Logan Mader werd binnengehaald als producer voor wat de comeback van het jaar moest worden.
Beginnen doen we meteen met de eerste single van de plaat, Hot Summer. Ideaal voor de zomerfestivals waar Channel Zero zijn opwachting zal maken. Zoals de band beloofde is het een modern metalnummer geworden met de gekende ingrediënten. De strot van Franky is zo herkenbaar als een Jupiler en qua gitaarfrequenties is het niet zo heel erg anders dan op Black Fuel. Alleen klinkt het een pak rockender, voller, steviger. Minder thrash metal, minder hooks. Meer heavy partijen, meer ballen.
Die lijn wordt verder doorgetrokken bij het stevig rockende Guns of Navarone, een nummer dat typische songgerichtheid kent die we van Channel Zero gewoon zijn, met een erg toegankelijk refrein en transparante zang. Electric Showdown gaat weer een stuk harder van start en kent naast een groovy refrein een dosis beukend materiaal, een referentie naar het verleden van de band. Ook Freedom beukt aardig door met catchy meezingstukken die er getuige van zijn dat Franky een betere zanger geworden is dan hij vijftien jaar geleden was. De wat cheesy tekst moet je er wel bijnemen (My freedom is the only thing you can’t control, het is me toch ietsje te melig), maar aan de andere kant is het toch aangenaam om teksten te begrijpen zonder boekje.
Andere hoogtepunten op dit Feed ‘Em with a Brick zijn het vettige Hammerhead, een beestig nummer dat live zeker een kraker vanjewelste kan worden met zijn pompende riffs en dito drumwerk. Capitol Pigs zal bij enkelen ook wel een belletje doen rinkelen. Dit nummer is een halve protestsong tegen het neo-liberale systeem, wat vrij System of a Down aandoet, mede door de wat alternatieve riffs en de licht-hysterische gangvocals. Afsluiter Ocean laat een heel ander geluid horen, een soort Channel Zero goes Alice In Chains. Apart, maar geschikt als afsluiter omwille van zijn uitdienende karakter.
Channel Zero is terug met een album dat best een ruime doelgroep kan bereiken. Het metalgehalte is er nog steeds, maar het gaat toch een stuk meer richting rock dan (neo)thrash. Dat is zeker geen schande of verwijt, eerder een waarschuwing aan de mensen die denken dat de band naar zijn roots teruggekeerd zou zijn. Verder staan er gewoon sterke -professioneel georkestreerde- nummers op en dat is uiteindelijk wat zorgt voor de beoordeling. En nu maar afwachten hoe het er live aan toe gaat.
Tracklisting:
- Hot Summer
- Guns of Navarone
- Electric Showdown
- In the City
- Angels Blood
- Hammerhead
- Capitol Pigs
- Ammunition
- War Is Hell
- Ocean
Line-up:
- Tino DeMartino – Bass
- Phil Baheux – Drums
- Mike Doling – Guitars
- Franky De Smet Van Damme – Vocals
Links: