Cut Hands – Afro Noise I
Very Friendly/Cargo Records, 2011
William Bennett, de grondlegger van de Whitehouse sound, één van de allerbelangrijkste noisebands ooit, heeft menig maal laten vallen dat hij geïntrigeerd is door Afrika en de oerritmes. Net als in zijn noise en geluidssimulaties herkent hij een instinctief gevoel bij Afrikaanse cadansen en sprak hij openlijk over zijn plannen om hier dieper op in te gaan met een eigen interpretatie. Ook bij Whitehouse kon je met een vaste regelmaat de djembé horen in plaats van een elektronische beat wanneer er een ritme aan te pas kwam, maar Bennett wilde al geruime tijd de muziek van dat andere continent volledig laten samenkomen met zijn visie op muziek en geluid. Dat is er nu ook, na acht jaar (!), in de vorm van Cut Hands. Zijn eerste album heet haast vanzelfsprekend Afro Noise en legt bruggen tussen twee werelden. Van het grauwe Britse eiland naar het kleurrijke Afrika.
Afro Noise I is – eufemistisch uitgedrukt – een avontuurlijk album geworden. Gaande van hyperkinetische Afrikaanse rituele (Congolese en Ghanese) tribal-taferelen tot bezwerende noisescapes, Afro Noise I wordt gekenmerkt door een humane energie en auctoriale elektronica. De relatie, op het vlak van geluid, tussen de mens en noise, krijgt op dit album een vrij nieuwe dimensie. Sinds ik op Youtube clips zag van Merzbow die een optreden weggaf aan een primitieve stam die nog nooit muziek via een radio had gehoord, vroeg ik me af hoe mensen die los staan van ons idee van “muziek”, zouden staan ten opzichte van noise, van gecultiveerde ruis. Dit album is als het ware een beeldschepping van iemand die er midden in staat, in de context van die vraagstelling. Het is uitdagend, bijna provocerend. Het is aangrijpend, bijna ontwapenend. Oerklanken die wij kennen uit het begin van de menselijke beschaving, die de basis vormen van muziek. Haast biologische ritmes, die samenkomen met uiterst geïndustrialiseerde geluiden. De genetica van onze menselijke muziek in combinatie met de meest artificiële vorm van geluid die de mens ooit gemaakt heeft.
Ondanks de vrij positieve en energetische manier waarop ik dit aanbreng, moet er zeker bij vermeld worden dat de combinatie tussen de Afrikaanse klanken en de noise/power electronics niet zo uplifting is als mijn enthousiasme. De combinatie geeft eerder een clash weer, iets wat ondubbelzinnig vertaald wordt in de ruwe sound en de “harsch” industrial. Afrika is geen paradijs, zeker niet nadat het werd leeggezogen in de koloniale periodes en het zichzelf doet wegrotten met wapens uit het Westen. Cut Hands laat dan ook geen spaander heel van het naïeve en olijke optimisme dat ons zoveel via de media bereikt (de mensen lachen daar NIET altijd) en wanneer je de afsluiter Rain Washes Away Every Thing bereikt voel je ook duidelijk het desolate, post-apocalyptische panorama dat zich daar op dit eigenste moment afspeelt.
Tracklisting:
- Welcome To The Feast Of Trumpets
-
Stabbers Conspiracy
-
Rain Washes Over
-
Nzambi Ia Lufua
-
Who No Know Go Knows
- ++++ (Four Crosses)
- Backlash
-
Shut Up And Bleed
-
Munkisi Munkondi
-
Impassion
-
Ezili Freda
-
Bia Mintatu
- Rain Washes Away Every Thing
Line-up:
- William Bennett
Links: