Kells – Anachromie
Season of Mist, 2012
”Hm, doet een beetje denken aan Evanescence. Oh. Toch niet.” Dat was een beetje mijn reactie bij het beluisteren van Anachromie, het derde wapenfeit van de Franse band Kells. Het begint allemaal heel aardig met Bleu, waar de band inderdaad wat aan bands als Evanescence doet denken. Redelijk stevig, modern gitaarwerk, zangeres die er goede zin in heeft en geen vuiltje aan de lucht. Dan breekt de pleuris uit.
Zangeres Virginie Goncalves zet een strot op die ergens tussen Maria Brink (In This Moment) en Angela Gossow (Arch Enemy) in zit, en doet dit meer dan overtuigend. Wat volgt is een minuut of vijftig in het Frans gezongen en geschreeuwde muziek waarbij de wat meer gangbare klanken van een Evanescence of Lacuna Coil met succes vermengd worden met een stevige, meer moderne metalsound, en het is de afwisseling die Anachromie tot een waar luistergenot maakt. Vooral de naadloze overgang van de meer zoetgevooisde vocalen en het agressievere werkt doet het hem, en zorgt ervoor dat het geheel boeiend blijft. Ook de overige muzikale invulling staat bol van de eigenzinnige elementen, waarbij subtiel (digitaal) koorwerk, vreemde tierelantijntjes op keyboard of vervliegende kinderstemmetjes het meer dan interessant houden.
Anachromie is een ware verrassing, en een uitstekend begin van wat hopelijk een mooi muzikaal jaar mag gaan worden, en hoewel de Engelstalige versies van respectievelijk Se Taire en L’Heure que le Temps Va Figer weinig tot niets toevoegen blijven er vijfenveertig uitstekend verteerbare minuten over. Een luisterbeurt meer dan waard.
Tracklisting:
- Bleu
- Se Taire
- Illusion d’une Aire
- L’Heure que le Temps Va Figer
- L’Asphalte
- Emmurés
- Quelque Part
- Le Manège Déchanté
- Cristal
- Addictions
- L’Autre Rive
- Nuances
- L’Écho
- Furytale
- On My Fate
Line-up:
- Virginie Goncalves – zang
- Patrick Garcia – gitaar
- Laurent Lésina – bas
- Julien Nicolas – drums
Links: