Abigail Williams – Becoming
Candlelight Records, 2011
Abigail Williams heeft de afgelopen zes jaar een van de meest bizarre ontwikkelingen doorgemaakt die ik in de metalwereld gezien heb. Was de EP Legend (2006) nog een kruising tussen deathcore en black metal, kregen we op In the Shadow of a Thousand Suns (2008) plots catchy melodieuze black metal voor onze kiezen, waaruit eigenlijk de meeste -core al verdwenen was. In 2010 kregen we echter een plaat die als Keep of Kalessin in de voetsporen van de jaren negentig melodic/symphonic black trad. Geen melodieuze zang meer, veel blastbeats, en een geluid dat overduidelijk teruggreep naar de tijd van de genrereuzen. Epiek en bombast, maar geen moderne fratsen, black metal waarmee men zich vol zelfvertrouwen in het genre kon begeven. In mijn recensie van In the Absence of Light sprak ik van Emperor en Naglfar, en daar sta ik nog steeds achter.
Maar zelfs ik had niet verwacht dat men zichzelf nogmaals zou overtreffen, zoals op Becoming, met een plaat die qua geluid, qua compositie, qua instrumentbeheersing zo inpast tussen Altar of Plagues, Wolves in the Throne Room en zelfs Drudkh. De melodie nog verder op de achtergrond, de nummers langer en meer uitgesponnen, de productie doffer. Maar dat alles maakt het bepaald geen mindere plaat! Integendeel, ik durf zo te zeggen dat Becoming beter is dan zijn voorganger. Met In the Shadow of a Thousand Suns wil ik het eigenlijk niet eens meer vergelijken. Niet dat die plaat slecht was (zeer zeker niet), maar het is net alsof All Shall Perish’s The Price of Existence en Immolation’s Majesty and Decay (ik noem maar wat) door dezelfde band gemaakt waren, maar dan met black in plaats van death metal. Zo’n wereld van verschil zit ertussen.
Men neemt op Becoming dan ook geregeld gas terug, ten opzichte van de voorganger althans. Blastbeats zijn nog steeds ruim aanwezig, maar men doet ook aan sfeerstukken met weinig of geen percussie. Ook horen we de echt hoge screams niet meer, deze hebben plaatsgemaakt voor Drudkh/Altar of Plagues-achtige, wat lagere, uitroepen. Het zijn meer kreten, echte agressieve screams zijn het in ieder geval niet meer. De muziek is in zijn geheel overigens ook meer op de sfeer gericht dan op krachtige songs schrijven. Dat is ook te zien aan de songlengtes, het langste nummer op In the Absence of Light duurde pakweg acht minuten, op Becoming is het op één na kórtste nummer acht minuten. Afsluiter Beyond the Veil spant de kroon met zijn zeventien minuten, maar is daarom niet minder de moeite waard. Het vangt aan met desolate celloklanken, die na een tijdje plaatsmaken voor een droevige maar prachtige melodie, bijgestaan door vervormde gitaarklanken en simpel maar effectief drumwerk. Later horen we daar trage gitaarmelodieën overheen, die toewerken naar intense blastpartijen met nog steeds de strijkers op de achtergrond. Vandaar wordt weer afgebouwd, en vandaar vervolgens weer opgebouwd naar een epische climax met een Drudkh-achtige melodie. Het hoogtepunt van Becoming, en een soort verzameling van elementen waaruit de eerdere nummers zijn opgebouwd. Daarmee is dan ook al een goed deel van de plaat beschreven.
Het valt inmiddels al uit de recensie af te lezen; ik ben voor de derde maal op rij verrast door deze band, en durf al wel te zeggen: Becoming is een goede kansmaker voor de Zware Metalen jaarlijst van 2012, waarin bands als Altar of Plagues en Wolves in the Throne Room het normaal gesproken ook erg goed doen. Hopelijk werkt het core-imago, dat de band (onterecht) nog steeds als zijn schaduw volgt, de plaat daarin niet tegen. De tijd is met Becoming rijp voor Abigail Williams om omarmd te worden door het genre.
Tracklisting:
- Ascension Sickness
- Radiance
- Elestial
- Infinite Fields of Mind
- Three Days of Darkness
- Beyond the Veil
Line-up:
- Ken Sorceron – Vocals, rhythm guitar
- Ian Jekelis – Lead guitar
- Zach Gibson – Drums
Links: