Steven Wilson – The Raven That Refused To Sing
Kscope, 2013
Na het horen van The Raven That Refused To Sing, na de nieuwste platen van Riverside en Kingcrow gehoord te hebben, kan ik niet anders dan concluderen dat 2013 nu al meer interessante prog-releases te bieden heeft dan 2012. Mijn interesse in de output van Steven Wilson was de laatste jaren wat verminderd. De laatste twee platen met Porcupine Tree konden mij niet volledig bekoren, de poppy rock van Blackfield ging mij tegenstaan en het muzikale kwartje van het project Storm Corrosion moet bij mij nog steeds vallen. Met enige scepsis stopte ik de promo van The Raven That Refused To Sing, de derde studioplaat van Wilson alweer, in de speler.
Opener Luminol liet mij al direct naar adem snakken. Wat Wilson daar met zijn collega muzikanten neerzet is een moderne variant op de Canterbury prog van bands als Camel en Caravan vermengd met fusion-achtige momenten (later ook erg aanwezig in The Holy Drinker) in een modern jasje. Het is freaky, maar geen zinloos gefreak. Het nummer klokt bijna een kwartier, maar als het vijf minuten waren geweest had ik het direct aangenomen. Het is duidelijk; de kraai die maar niet wil zingen heeft mij vanaf haar eerste klanken in de greep. Drive Home is muzikaal toegankelijk, wat direct doet denken aan Blackfield, maar het verhaal is tragisch. Toch past de muziek op dit nummer prima tussen de verschillende uitbarstingen en instrumentale gedoseerde krachtpatserij; factoren die ook nadrukkelijk aanwezig zijn op dit album.
The Raven That Refused To Sing telt slechts zes tracks met elk een eigen verhaal, maar is wel degelijk een coherent geheel door de thematiek die veelal van doen heeft met het bovennatuurlijke. Het is door de aanwezigheid van muzikanten als Marco Minneman en Guthrie Govan, maar minimaal net zo goed door de fraaie fluit- en saxofoonsolo’s van Theo Travis dat deze derde studioplaat van Wilson een eigen gezicht heeft. Bijzondere aandacht voor het met een Steve Hackett-achtige gitaarintro ingeluide The Watchmaker, één van de prijspakkers van de zes nummers op dit album. Het heeft alles in zich dat mij aanspreekt: melancholische, bijna verstilde muziek, sfeervolle fluit melodieën en solo’s over akoestisch getokkel, maar ook proggy uitbarstingen en een dikke vette knipoog naar Rush‘s Cygnus X-I.
Steven Wilson heeft in 2013 weer mijn volle aandacht te pakken. Wat een dijk van een plaat is The Raven That Refused To Sing. Wilson heeft op een indrukwekkende en totaal niet geforceerde wijze een brug weten te slaan tussen de progrock uit de jaren ’70 en de moderne alternatieve rock. Zo lang de beste man dit soort plaatjes voor het voetlicht weet te brengen is het wachten op een nieuw Porcupine Tree meer dan draaglijk en vraag je je af wat de noodzaak daarvan zou zijn. Schijnbaar ziet Steven dat ook in. Hij start eerdaags zijn tournee en zal daar de rest van 2013 nog mee bezig zijn.
Tracklisting:
- Luminol
- Drive Home
- The Holy Drinker
- The Pin Drop
- The Watchmaker
- The Raven That Refused To Sing
Line-up:
- Steven Wilson – zang, toetsen, gitaar, bas
- Nick Beggs – bas
- Guthrie Govan – gitaar
- Adam Holzman – toetsen
- Marco Minnemann – drums
- Theo Travis – dwarsfluit, klarinet, saxofoon
Links: