Botanist – IV-Mandragora
The Flenser, 2013
Bagger. Daar is ongeveer alles mee gezegd. Helaas is een review van slechts één woord onvoldoende. Ik ga hier zo kort mogelijk over zijn, want het is haast interessanter om uit te leggen wat een ‘botanist’ eigenlijk is en wat een ‘mandragora’ moet voorstellen.
Ik denk dat we hier met de verloren bastaardbroer, verwekt door de melkboer, van Gruweldood te maken hebben. Misschien is dit nog wel slechter ook. Nu valt dit niet onder depressieve black, maar experimentele. Ik zou zeggen, hou er mee op!
Ten eerste moest ik verdomd goed luisteren of de zang nu al wel of niet begonnen was, want die is echt heel ver weg pas te bekennen en slaat als een kut op een sluisdeur. Het klinkt als een baby die zich druk maakt over het krijgen van onvoldoende borstvoeding en niet heel erg als black metal. De drums klinken als een hardstyle-bass in een getunede auto die voorbijrijdt en zo je ruiten laat trillen, veel meer is het niet. Irritant gitaargepingel wat ik nog met mijn tenen zou kunnen spelen. Dat er überhaupt een label is gevonden om dit uit te geven is nog wel het ergste van alles. ‘Botanist, the unconventional one-man black metal band featuring vocals, drums, and hammered dulcimer instrumentation…’. M’n reet.
Tracklisting:
- Arboreal Gallows (Mandragora I)
- Nightshade (Mandragora II)
- To Amass And Army (Mandragora III)
- Nourishing The Fetus (Mandragora IV)
- Mandrake Legion (Mandragora V)
- Sophora Tetraptera
- Rhyncholaelia Glauca
Line-up:
- Botanist – Herrie
Links: