Kayo Dot – Hubardo
Ice Level Music, 2013
Kayo Dot bestaat tien jaar en viert dit met Hubardo, een honderd minuten durend conceptalbum. John Zorn pikte de band al snel op en gaf deze een contract bij Tzadik Records om Choirs Of The Eye op te nemen. Deze plaat staat inmiddels bekend als een van de beste experimentele metalplaten ooit gemaakt. Vanaf het begin heeft Kayo Dot zich neergezet als een vrij uniek gezelschap met heel veel invloeden. Zo werden knallende metalstukken afgewisseld met bijna verstilde klassieke stukken.
De laatste tijd heeft de band niet heel veel van zichzelf laten horen. Vorig jaar werd Gamma Knife uitgebracht dat een zeer chaotische band liet horen met een slechte geluidskwaliteit. Nu is er lang aan een nieuw album gewerkt. Hubardo vertelt het verhaal over het vallen van een meteoriet op aarde en de reis daarna. Als metalliefhebber moet je wel een lichtelijke affiniteit hebben met jazz/avant-garde om dit goed te behappen. The Black Stone is een heel raar openingsstuk. Er wordt een akelig gevoel neergezet met veel dissonantie, al worden die door de vocalen een beetje weggedrongen. Het zijn keelklanken die eerlijk gezegd lichtelijk komisch op mij werken. Na zes minuten zet de band in en komt alles echt goed op gang.
De komende nummers laten een fantastische hybride van death/black metal, jazz, prog en klassiek horen. Kayo Dot gaat van absolute chaos naar serene rust. Referenties zijn vrij moeilijk te vinden maar om een beetje een beeld te geven kan ik zeggen dat ik Kayo Dot het moderne equivalent vind van King Crimson, een band die in de jaren ’70 een zeer experimentele richting op ging met een album als Larks’ Tongues In Aspic en eigenlijk geen grenzen in muziek stelde en tegelijkertijd heel gestructureerd was. Alles op Hubardo is gecomponeerd, niks is geïmproviseerd. Terwijl sommige momenten echt het gevoel hebben dat bepaalde elementen ineens op een prachtige manier bij elkaar komen in de draaikolk van dissonantie en onnavolgbare drums.
Hubardo is een zeer creatieve plaat die behoorlijk wat van de luisteraar eist. Op The Second Operation (Lunar Water) wordt even een wonderschoon rustpunt geplaatst. De vioollijnen krijgen nu echt de tijd om binnen te komen. De sfeer van dit nummer is zweverig en bijna surrealistisch, het voelt echt als een droom. De vocalen en de saxofoonpartij echoën en even zweef je helemaal weg. Al is dat snel voorbij.
Want Kayo Dot grijpt je daarna weer heel hard bij de lurven met Floodgate. Dit is met afstand het meest chaotische stuk van het album. De eerder onschuldig klinkende saxofoon wordt nu als martelinstrument gebruikt. Het klinkt alsof Deathspell Omega met een free jazz-ensemble is gaan samenwerken. Dit is echt een waterval, je wordt meegesleurd en het gaat je echt niet lukken om er uit te komen.
And He Built Him A Boat zorgt weer voor wat meer licht met echoënde post-rockgitaren. Hier krijgt de muziek echt een verhalend karakter, de reis is hier duidelijk te volgen. De vocalen zijn apart en ze doen me aan die van Magma denken. Magma is een Franse Zeuhl-band (stroming van prog) die veel invloeden van jazz en opera had en een eigen taal bedacht.
De laatste twee stukken sluiten het album op een hele mooie manier af. Passing The River begint zeer rustgevend maar in het midden haalt de band alles uit de kast. De gitaren dronen en piepen als een gek, de drummer speelt blastbeats alsof zijn leven er van afhangt in combinatie met erg melodieuze saxofoonpartijen. Die krijgen nog meer de ruimte op The Wait Of The World. Dit stuk heeft een hele jazzy vibe die me doet denken aan werken van Frank Zappa. Toby Driver (het brein achter Kayo Dot) is ook wel een moderne Zappa, een hele creatieve muzikant die zijn grenzen steeds verder verlegd.
Na een aantal teleurstellende albums keert Kayo Dot glorieus terug met Hubardo. Op sommige momenten ben ik even de weg kwijt door de overdonderende chaos maar voor het grootste gedeelte ben ik gefascineerd aan het luisteren naar dit werk. Een cijfer op dit werk plakken is dan ook een vrij moeilijke klus omdat ondergetekende na vele luisterbeurten nog steeds lang niet het gevoel heeft alles te hebben doorgrond. Muzikale avonturiers, pak uw rugzak en neem de muzikale reis die Hubardo heet.
Tracklisting:
- The Black Stone
- Crown-In-The-Muck
- Thief
- Vision Adjustment To Another Wavelength
- Zlida Caosgi (To Water The Earth)
- The First Matter (Saturn In The Guise Of Sadness)
- The Second Operation (Lunar Water)
- Floodgate
- A He Built Him A Boat
- Passing The River
- The Wait Of The World
Line-up:
- Toby Driver – Vocals, Guitars, Bass, Keyboards
- Jason Byron – Vocals
- Ron Varod – Guitars
- Keith Abrams – Drums, Bass
- Mia Matsumiya – Violin
- Daniel Means – Woodwinds, Keyboards
- Terran Olson – Keyboards, Woodwinds
Links: