Cult of Luna – Vertikal II
Indie Recordings, 2013
Begin dit jaar bracht Cult of Luna het beste album van 2013 uit. Oké, we hebben nog meer dan twee maanden te gaan, maar een knappe jongen die deze absolute parel met de naam Vertikal weet te overstijgen. Er zijn weinig albums die sfeer, spanningsopbouw en originaliteit op zo een bijzonder kundige wijze weten te combineren. Je komt het niet vaak tegen dat een plaat je bij de eerste luisterbeurt al pakt en vervolgens bij elke opvolgende keer blijft groeien. Een absolute klassieker in wording.
Bovenstaande alinea verdient het mogelijk om enigszins gerelativeerd te worden. Hoewel ik achter elk woord sta kan het zomaar zijn dat er mensen zijn die een ander album van dit jaar beter vinden en daar zullen we rond de jaarwisseling dan ook fijn over kunnen discussiëren. Toch ben ik bang dat tegen de tijd dat we in januari de prijzen gaan verdelen we misschien Vertikal alweer een beetje vergeten zijn. Daarom kan het volgens mij geen kwaad om deze muzikale tour de force weer eens extra onder de aandacht te brengen. Cult of Luna dacht blijkbaar (waarschijnlijk niet) hetzelfde en komt daarom nu met een vervolg-EP getiteld Vertikal II.
In de werelden van films en games is het vaak geen goed teken (enkele uitzonderingen daargelaten) als men een titel langs ziet van een succesvolle release met een nummer erachter. Vaak wordt er schaamteloos gecasht op het succes van het eerste deel door de ideeën die toentertijd nog origineel waren tot in den boze te herhalen. Dit levert niet alleen een slechte film of game op, maar doet ook nog eens afbreuk aan het oorspronkelijke idee. In het geval van Vertikal II hoeven we hier ons gelukkig geen zorgen om te maken. In plaats van dat de band in alle haast wat nieuwe nummers bij elkaar heeft gegooid bestaat deze EP uit drie nummers die tijdens de opnamesessies van deel één ontstonden maar uiteindelijk geen plekje op het album hebben bemachtigd, en een remix van het nummer Vicarious Redemption.
Meer van hetzelfde dus? Inderdaad, maar dat is niet altijd slecht. Je hoort mensen ook niet zo vaak zeggen: “Ah, gatver. Alweer een briefje van honderd gevonden op straat” of “Nee, nou is het wel weer mooi geweest met al die vakantiedagen.” Ditzelfde geldt ook voor de nieuwe nummers op dit vervolg. Hoewel ze weinig hadden toegevoegd aan het origineel zou het zonde zijn om ze ergens op een harddisk virtueel stof te laten vergaren en kunnen de fans er nu alsnog van genieten.
Qua stijl zal iedereen die Vertikal gehoord heeft, en als je dat nog niet gedaan hebt dien je nu direct onder je rots vandaan te kruipen en je naar de winkel te snellen, zich een redelijk beeld kunnen maken van de muziek op deze EP. Uitermate sfeervolle muziek waarin synthesizers een grote rol spelen, maar die tegelijkertijd toch organisch overkomt. Alles wat het eerste deel zo goed maakte is nog steeds aanwezig en hoewel de bliksem natuurlijk niet voor de tweede keer inslaat is het nog steeds genieten. De remix die de plaat afsluit doet mij alleen in hele brede zin nog aan het oorspronkelijke nummer denken, maar voegt wel wat extra variatie toe.
Het is maar een dessert, een epiloog die wat extra glans geeft aan het grote verhaal. Maar voor iedereen die na het luisteren van Vertikal dacht: daar wil ik nog wel wat meer van horen, komt deze EP als geroepen. Samen vormen de twee delen een prachtige mijlpaal in de geschiedenis van de metal en ik denk dat ik hier maar stop want als ik nog verder over deze albums heen ga kwijlen dan heb ik een slabbetje nodig.
Tracklisting:
- O R O
- Light Chaser
- Shun the Mask
- Vicarious Redemption (Remix by Justin K. Broadrick)
Line-up:
- Johannes Persson – Gitaar, zang
- Magnus Líndberg – Gitaar, percussie
- Erik Olòfsson – Gitaar
- Andreas Johansson – Basgitaar
- Thomas Hedlund – Drums
- Anders Teglund – Sampler, synthesizer, trompet
- Fredrik Kihlberg – Gitaar, zang
Links: