Biohazard in Middelburg
Vrijdag 8 augustus 2014, Bar American
Toonaangevend in de jaren ’90, nog altijd populair onder zowel hardcore-, metal-, als punkaanhangers en eveneens nog altijd vól energie. Biohazard rondt momenteel een uitgebreide Europese tour af en vond op vrijdag 8 augustus nog een gaatje om last-minute op het podium van het Middelburgse Bar American te raggen. Nou ja, podium? Bar American is klein, zeker voor Biohazard-begrippen; zodoende werden de pooltafels tegen elkaar aangeschoven en kon de legendarische avond voor zo’n 130 bezoekers beginnen.
Rond de klok van half negen was het de beurt aan het Nederlandse Tarantino om de avond te openen. Met de hulp van Run Like Hell en het New Yorkse Undivided werd de zaal opgewarmd voor de grootheden uit Brooklyn. Dat de energie er bij deze hardcore-bands nadrukkelijk van afspatte, zal geen verrassing zijn. Verdere info zal ik u als waardige lezer helaas verschuldigd moeten blijven.
Dat het grootste deel van de bezoekers zich aan het opladen was voor Biohazard, zal geen verrassing zijn. Rond half 12 kwamen Billy en de zijnen op om vervolgens af te trappen met de klassieker Shades of Grey. Wat er vervolgens gebeurde, valt wellicht het best te omschrijven als een abrupte explosie van een overweldigende lading testosteron en een mespuntje oestrogeen. Zowel op als voor het podium ging het los. Voornamelijk kale of reeds kalende mannen waaraan je duidelijk kon zien dat ze Biohazard een ruime twintig jaar geleden ook al ondergingen met de nodige gevechtsschade als gevolg, vlogen in de ronde als losgeslagen zwijnen en de temperatuur steeg in no-time naar de welbekende norm: “niet te harden”.
Vanaf moment één waren het stagedivers, meeschreeuwers, enkele headbangers en eerdergenoemde verschijningen die de band vergezelden met klinkende tracks zoals Howard Beach, Tales From The Hard Side, Black And White And Red All Over, het nieuwere Vengeance is Mine en de bijna onvermijdelijke Bad Religion-cover We’re Only Gonna Die.
Tussen het hossen door was het meer dan aardig om te zien hoe ieder bandlid zich met veel plezier en continu met een karrevracht aan energie door de setlist ploegde. De inmiddels flink en zichtbaar vermoeide gitarist Bobby Hambel had het echter wel wat moeilijk naar mate het optreden vervloog, maar ook hij bleef het publiek betrekken terwijl aan zijn zijde de crowdsurfers met momenten niet om aan te slepen waren.
Punishment was één van de vele hoogtepunten en luidde langzaamaan het einde in van iets dat zonder twijfel legendarisch genoemd mag worden. Maar niet voor Hold My Own nog even werd afgevuurd. Biohazard was voorbij. Het enige wat overbleef waren verwarde gezichten voor het podium; verwilderde individuen waarvan enkelen verbaasd en met ietwat opgetrokken neus zichzelf afvroegen of al het zweet van hun kop afdroop daadwerkelijk van hunzelf was. Gezien de omstandigheden van net daarvoor, verwacht ik dat niet.
Het blijven dit soort avonden die het langst bijblijven. Daarom ook alle lof voor organisaties zoals ZLHC Party (Zeeland Harcore inderdaad) die dit soort avonden voor elkaar krijgen. Het zal nog lang hebben nagetrild in de Zeeuwse hoofdstad. Binnenkort Sick of it All op de pooltafels? Ik wacht rustig af!
Zware Metalen is Nous Davidse dankbaar voor de mooie foto’s. Via deze link kun je al zijn foto’s van de avond bekijken.
Setlist Biohazard:
- Shades Of Grey
- What Makes Us Tick
- Urban Discipline
- Wrong Side Of The Tracks
- Down For Life
- Survival Of The Fittest
- Tales From The Hardside
- Victory
- Vengeance Is Mine
- Black And White And Red All Over
- Five Blocks To the Subway
- Retribution
- Howard Beach
- Love Denied
- We’re Only Gonna Die
- Punishment
- Hold My Own
Link: