Adabroc – Iolaire
Eigen Beheer, 2014
Na de kleine teleurstelling die de nieuwste Saor met zich meebracht was het toch vooral uitkijken naar nog maar eens een nieuwe Adabroc. Die andere atmosferische Schot met zijn vijfde zilveren halfling. Eilean An Fhraoich van vorig jaar draait hier nog steeds menig rondje en wordt nauwelijks overtroffen in het subgenre. Meer van dat was de wens.
De wens wordt helemaal ingewilligd. De o zo epische melancholie van eenzaamheid op de rand van de klif, waar de lucht zilt is en het gemoed niet weet of het wil vliegen of landen. Die atmosfeer vol gemengde gevoelens, wordt gebracht door schuimende synthvelden, Summoning-drumsequenties, Oekraïnse melodieën (zowel op de fluit als gitaargewijs) en heel veel inspiratie uit de omgeving waar Dómhnall Alasdair MacIlleMhuire verblijft, zijnde het eiland Lewis. De samenhang van rauwe klanken en intense muzikale atmosferen is in ieder geval voor mij bijzonder ontroerend, zelfs met de computerdrums, zelfs met het abstracte fluitgeluid. Luister er ook even naar, zeker als je houdt van epische atmosferische “black”. Je hoef zeker niet noodzakelijk bij deze EP te beginnen trouwens.
Tracklisting:
- The Crimson Tide
- The Emigrant
- Iolaire
Line-up:
- Dómhnall Alasdair MacIlleMhuire
Links: