Geschreven door Bart Al Foet op 30-08-2014 om 16:35.
Clouds – Doliu
Domestic Genocide Records, 2014
Fuck you Fuck you Fuck you Fuck you Fuck you Fuck you Fuck you Fuck you Fuck you Fuck you Fuck you Fuck you Fuck you.
Heb ik nu uw aandacht? Goed. Besteed ze aan deze review. Ben je niet per se op zoek naar deathmetal of blackmetal, blijf dan verder lezen en leven. Clouds, met onder andere Jarno Salomaa van Shape of Despair (wauw), de Belg Déhà van Imber Luminis (hierrrrrrrr), Pim Blankenstein (Officium Triste, The 11th Hour) en Jón Aldará (Barren Earth), zet een memorabele domper op uw plezier. Funeral, crematorium, etherische en demoliculariserend mooie doom metal; allemaal samen vervat in het enig en innig mooie Doliu. De overtreffende trap van Barren Earth, in Pantheist-superlatieven. Velden van uitgestrekte moedeloosheid, kromgebogen graan in een neerwaartse winderigheid die gewillig gevolgd wordt door de akkoorden van de gitaarbemiddelaars. De tranen worden met een verzwaarde kracht naar de grond getrokken, niet weinig door de doorleefde cleane strofen en de vele piano-intermezzi die afscheidswaardig zijn aan het leven en gewichtiger worden door de rokerige gruntzang wiens aard volkomen los staat van eender wie ze wil linken aan oerdoom uit Britse Paradise Lost en My Dying Bride ellipsen. Neen, dit is existentiële crisis middels hypothermische melodieuze Finse eenzaamheid en genialiteit, maar ook met Draconian worden overlappingen gespot. Het vocht vloeit vanzelf bij de intro van het openingsnummer en stremt pas bij de kilte die de daaropvolgende nummer brengen. Ik krijg er Anathematische rillingen bij die pas na ettelijke alternatieve jaren tot uiting kwamen.
Sidder en beef. Niet omdat het grimmig en cult is, maar het je sterkste fundamenten aan gruzelementen kan slaan. Al de emotionele trauma’s, al die hartkloppingen die je overleefd hebt, al die misselijk makende verliezen van welke aard dan ooit. Clouds bezorgt je flashbacks en tegelijkertijd ook een arm om je schouder. Uiterst mooie melodische doom met slepende stervensbegeleiding. Heel, heel, heel erg mooi. Niet te missen, behalve als je op het puntje staat om er een eind aan te maken, dan verwijs ik je door naar de sites van Tele-onthaal. Ik zweer het, dit is op het randje tussen tranen en bloed laten.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
