Entombed A.D. – Back to the Front
Century Media, 2014
Er zijn maar weinig bands waarvoor ik zoveel respect heb als voor de Zweden van Entombed. De “HM-2-cultus” die zich in het spoor van de groep gevormd heeft is legendarisch en de muziek die eruit voortkomt behoort tot mijn favorieten. Voor de leken: Boss HM-2 is het effectpedaal waarmee het kenmerkende gitaargeluid van Entombed tot stand kwam, iets wat talloze bands later overnamen. De eerste drie platen van de heren zijn nog steeds legendarisch, maar wat erna kwam deed soms wat wenkbrauwen fronsen. Ook binnen de groep zelf rommelde het wat de laatste jaren, waardoor gitarist Alex Hellid besloot niet langer mee te doen met de rest, maar tegelijk er voor zorgt dat de naam Entombed niet meer gebruikt mag worden. Nu goed, Entombed A.D. dus!
Eén iets moge duidelijk wezen: de naamsverandering brengt geen verandering van sound met zich mee. De onmiskenbare Sunlight Studio sound is nog steeds omnipresent, de death ‘n’ rollstijl waaraan de band begon te timmeren met Wolverine Blues: dit is Entombed. Ik hoop trouwens dat je als luisteraar fan bent van de stem van L-G Petrov, want die staat op dit album wel erg vooraan in de mix. Songwriting-gewijs ligt Back to the Front eerder in de lijn van albums zoals Inferno en Morning Star, een gegeven waar ik niet al te blij mee ben, maar wat voor Entombed A.D. een logische stap is.
Nummers als Digitus Medius, Bait and Bleed en Kill to Live zijn de noemer Entombed waardig, maar bij nummers zoals Bedlam Attack en Eternal Woe wordt het moeilijk voor mij om het einde te halen. Jammer, want de band wist de luisteraar vroeger maar al te goed vast te nemen en niet meer los te laten. De doffe productie is een andere pretbederver op Back to the Front. Zoals eerder aangehaald is de stem van Petrov veel te goed te horen, waardoor de gitaar (voor mij toch wel de grootste aantrekkingsfactor van de band) nog meer weggemoffeld wordt.
Deathmetallegende Carcass bracht vorig jaar een dijk van een come-backalbum uit. Entombed A.D. zou hetzelfde kunnen gedaan hebben, maar Back to the Front is middelmaat ten top. Voor mensen die net als ik nog steeds niet genoeg kunnen krijgen van de sound die de Entombed het leven heeft ingeroepen, heb ik een paar tips: Black Breath, Demonical en (hopelijk ook nog) Bloodbath doen wat de band vroeger deed, maar beter. Bijzonder jammer, dit album.
Tracklisting:
- Kill to Live
- Bedlam Attack
- Pandemic Rage
- Second to None
- Bait and Bleed
- Waiting for Death
- Eternal Woe
- Digitus Medius
- Vulture and the Traitor
- The Underminer
- Soldier of No Fortune
Line-up:
- L-G Petrov – Vocalen
- Johan Jansson – Gitaar
- Nico Elgstrand – Gitaar
- Olle Dahlstedt – Drum
- Victor Brandt – Basgitaar
Links: