Miseo – Lunatic Confessions
Blacksmith Records, 2014
Beginnende bands zetten al wel eens graag een cover op hun albums. Het staat hen toe hun kunde te tonen zonder zelf een unieke song te moeten schrijven. Probleem is echter vaak dat een sterke cover duidelijk maakt waar een band tekort schiet: topsongs schrijven. Zo vergaat het ook het Duitse Miseo, dat op zijn debuutplaat Lunatic Confessions uitstekende deathmetal presenteert, maar waar slechts één song echt van blijft hangen: No Guts, No Glory. Een cover, jawel!
Wees gerust, voor een debuut kan wat Miseo presenteert tellen. Bij wijlen thrashy riffs, op andere momenten rollende drums en allesverpletterende gitaren. Een prominente en lekker volle basgitaar houdt het allemaal samen terwijl de grunt de kers op de taart is. De vocalen zijn aandoenlijk ouderwets, niet bijzonder diep of gutturaal. Van te veel diepgang kan je deze band niet beschuldigen, maar de mayonaise pakt wel. Echt old school is het niet, maar wel heel erg klassiek. Deathmetal uit het handboek voor gevorderden, gespeeld door bekwame muzikanten. De nummers wisselen vlot af tussen furieuze riffs en ingetogenere, zwaardere passages met op afsluiter Integrate Deadbeat zelfs ruimte voor een breakdown of twee.
Doeltreffende Duitse deathmetal, dat is wat je van Lunatic Confessions mag verwachten. Toch blijft na afloop vooral de cover van Bolt Thrower hangen, en dat is misschien een beetje zonde. Wie op zoek is naar klassieke en duidelijke deathmetal kan ik dit in ieder geval aanbevelen.
Tracklisting:
- Trapped in Veil
- Daddy’s Girl
- Greed Kills
- Lunatic Confessions
- Skin Dress
- Ueberzucht und Untergang
- Harlots for God
- Everybody’s Victim
- No Guts No Glory
- Five Star Doc
- Ingrate Deadbeat
Line-up:
- Ferli- vocalen, gitaar
- Timo – drums
- André Rink – bas
Links: