Godflesh – A World Lit Only By Fire
Avalanche Recordings, 2014
Misschien wist je het nog niet, maar Godflesh is terug en dat is heel mooi. In 2010 werden de koppen weer bij elkaar gestoken voor liveoptredens en aan het begin van dit jaar werd de EP Decline & Fall uitgebracht en in oktober werd A World Lit Only By Fire op de wereld losgelaten, mijn verwachtingen lagen erg hoog.
Decline & Fall was namelijk een veelbelovende terugkeer, maar A World Lit Only By Fire is nog veel sterker geworden. Godflesh laat zijn meer experimentele kanten achterwege en legt de nadruk op de steunpilaren van de typerende sound van het gezelschap die op de eerste EP, Streetcleaner en Pure werden neergezet. Waar Godflesh nog steeds heer en meester in is, is de muzikale interactie tussen de gitaar en de bas. De gitaarpartijen van Justin K. Broadrick zijn door het gebruiken van een achtsnarige gitaar nog bruter geworden met een onheilspellende ondertoon terwijl de rollende baspartijen van BC Green een andere weg zoeken en echt grommen. Samen creëren ze een onverwoestbare geluidsmuur die door de repetitieve drumcomputer nog meer machinaal klinkt. Vaak meeslepend en opzwepend, maar ook behoorlijk stuwend in een track als Life Giver Life Taker.
Justin K. Broadrick schreeuwt en brult vooral zijn teksten met veel vuur, maar zet ook soms zijn heerlijke stoïcijnse cleane zang in die gewoon ontzettend goed past bij de sound van Godflesh. Een sound die snel monotoon zou kunnen worden in vijftig minuten, ware het niet dat Godflesh genoeg varieert op A World Lit Only By Fire. Na het snellere Life Giver Life Taker wordt er gelijk met Obeyed een hele trage track neergezet met dissonante gitaarpartijen en de drumcomputer die alleen maar de mokerslagen uitdeelt om af en toe nog heel even in de versnelling te gaan. Het album sluit met een pikzwarte en lichtelijk melancholische noot af in de vorm van Forgive Our Fathers.
Er zijn niet heel veel bands die na een jaar of twintig in hun carrière dicht in de buurt van hun sterkste werk komen of het zelfs evenaren en overtreffen. Een band als Swans (een grote inspiratie voor Godflesh) vind ik een van de beste voorbeelden, maar ook Godflesh kan zich inmiddels bij dit rijtje scharen. Deze plaat komt verdomd dichtbij het niveau van een Streetcleaner, daarmee kan ik concluderen dat Godflesh glansrijk is teruggekeerd en hier een ijzersterk staaltje industriële metal neerzet. Loodzwaar en doordringend.
Tracklisting:
- New Dark Ages
- Deadend
- Shut Me Down
- Life Giver Life Taker
- Obeyed
- Curse Us All
- Carrion
- Imperator
- Towers of Emptiness
- Forgive Our Fathers
Line-up:
- JK Broadrick – Zang, Gitaar, programmering drumcomputer
- BC Green – Bas
Links: