Mare Cognitum – Phobos Monolith
I, Voidhanger, 2014
Nadat ik de split Sol, die in 2013 samen met Spectral Lore verscheen, de ruimte in prees, was er geen trijfel meer over mogelijk dat beide bands voor eeuwig en altijd zouden gaan behoren tot mijn favorietenlijst. Voor zover de snelle atmosferische black de blackmetalfans nog niet zou bereikt hebben, doe ik opnieuw een luide oproep tot beluisteren. Phobos Monolith is namelijk niets minder dan jaarlijstmateriaal.
Waar in de vorige review namen als Emperor en Wolves in the Throne Room vielen, durf ik de denkbeeldige lijn bij deze zelfs door te trekken naar het Duitse Trist en bij momenten zelfs naar Darkspace. Er is weliswaar een wezenlijk verschil qua aanpak, maar de intensiteit is minstens even groot. Phobos Monolith drijft ook op semi-industriële drums, maar het gitaarwerk zit vrijwel constant tegen het gillende aan. Op die manier beleef je een adrenalinetrip vol aangehouden (tremelo-)spanning, een spanning die je tegenwoordig vooral krijgt aangeboden van zogenaamde post-blackmetalbands. Het gekrijs is ook een stuk meer gecontroleerd en minder extreem dan we gewoon zijn bij (deze kosmos-)blackmetal, en als er al een struikelblok is voor het adoreren van Mare Cognitum dan zal het liggen aan het vocale gebeuren. Of het moet zijn dat de gloed die de synths met zich mee brengen een te grote tranentrekkende schoonheid uitstraalt voor de norse blackmetalliefhebbers. Dat laatste is zeker niet overdreven, bij een nummer als Noumenon mocht het voor mijn part ook net iets minder bitterzoet zijn.
Mopperen in de marge, Phobos Monolith is voor minstens driekwart zaligheid die bij eenieder met zwarte metalen in zijn lichaam een luisterbeurt verdient. I, Voidhanger Records houdt dit magische, epische goudhaantje best zo lang mogelijk aan zich gebonden!
Tracklisting:
- Weaving the Thread of Transcendence
- Entropic Hallucinations
- Noumenon
- Ephemeral Eternities
Line-up:
- Jacob Buczarski
Links: