Pyramids – A Northern Meadow
Profound Lore
Records, 2015
Het Texaanse Pyramids bracht in 2008 zijn debuut uit. Deze plaat (inclusief de remixes) genereerde genoeg buzz onder alternatieve muziekfans. Daarbij werkte de band samen met artiesten uit cultbands (Blut Aus Nord, Jesu) waardoor het een hippe band werd in de post-blackmetal-, experimentele, shoegaze-, blackgaze-, avantgarde-(of hoe je dit soort muziek ook wilt noemen)community. Op A Northern Meadow wordt de band bijgestaan door Vindsval van Blut Aus Nord en Colin Marston (Gorguts, Krallice). Met zulke namen kun je eigenlijk geen slechte plaat afleveren. Maar is het een meesterwerk? Nee.
Volgens sommige fans is Pyramids een nieuwe mijlpaal in het geluid van metal, maar ik hoor dit niet. De combinatie van afwijkende industrialbeats die worden begraven onder trage riffs welke soms neigen naar blackmetal, is qua geluid niet extreem origineel. Natuurlijk is het niet vaak gedaan, maar om nu te zeggen dat er hier een geheel nieuw geluid is, gaat te ver. Het enige unieke selling point is misschien de cleane poppy zang a la Muse of Radiohead, maar daar moet je maar net fan van zijn. Hoewel er meer coherentie inzit dan in het debuut gaan de nummers soms nog steeds een beetje alle kanten op. Ritmes en riffs volgen en verschillende lagen worden over elkaar geplaatst. Daarnaast wordt expres naast de maat gespeeld, geheel onder een sausje van noise/shoegaze. Maar net zoals een gerecht niet bij voorbaat lekker wordt wanneer je er meer verschillende ingredienten ingooit, werkt dit ecclecticisme niet altijd bij Pyramids. De nummers die wat soberder zijn (zoals The Substance Of Grief Is Not Imaginary of Consilience) klinken hierdoor ook meteen veel mooier en zijn bij vlagen geniaal.
Hoewel veel mensen Pyramids zien als de belofte voor avant-garde-metal vind ik A Northern Meadow nog iets te onsamenhangend en te pretentieus. Pyramids heeft potentie, maar een iets soberdere aanpak zou beter blijven hangen. In de beperking toont zich de meester. Afgezien van de poppy zang, heb ik veel muzikale keuzes op A Northern Meadow wel eens eerder gehoord, waardoor je qua originaliteit van mij ook geen extra punten krijgt. Toch is het een meer dan redelijke plaat met een aantal hoogtepunten. Maar gezien de buzz en de zwaargewichten die meedoen valt A Northern Meadow toch tegen.
Tracklisting:
- In Perfect Stillness, I’ve Only Found Sorrow
- The Earth Melts Into Red Gashes Like the Mouths of Whales
- The Substance of Grief Is Not Imaginary
- Indigo Birds
- I Have Four Sons, All Named for Men We Lost to War
- I Am So Sorry, Goodbye
- My Father, Tall As Goliath
Consilience
Line-up:
- R. Loren – Zang
- D. William – Electronica
- M. Dean – Gitaar
- Colin Marston – Gitaar
- Vindsval – Drumcomputer
Links: