Thy Art Is Murder, Aversions Crown, Feed Her To The Sharks en Earthrot
Zondag 17 mei, Trix Antwerpen
Op deze gezellige zondagavond zou Trix normaal gezien zijn deuren openen voor fans van djent/progressive groep Monuments. Helaas heeft de Britse band zijn volledige Europese tour afgezegd. De opening werd door geluk bij een ongeluk opgevuld door het extreme deathcore vijftal Thy Art Is Murder. De Australische band zou normaal gezien met Emmure, Caliban en Sworn In in mei door Europa trekken, maar door het uitvallen van Emmure’s Frankie Palmeri, wegens keelklachten, werd heel de tour afgeblazen. De heren van Thy Art Is Murder zaten toen al in Europa en wilden niet meteen terug naar huis, dus haalden ze met Aversions Crown, Feed Her To The Sharks en Earthrot drie landgenoten naar hier om ook in België, waar het op die afgeblazen tour niet ging passeren, hun Australische talent ten toon te stellen. Dank aan Kevin Spinnoy die de rol van fotograaf op zich wou nemen.
In een warme en kleine Trix Club mocht Earthrot het publiek, dat na een verlengd weekend nog kon komen opdagen, als eerste in beweging proberen te krijgen. De band kan terugvallen op één EP en een debuutalbum, niet zo veel dus. Daarbovenop zijn ze met deze tour voor het eerst in Europa en we durven de lat soms wel eens hoog leggen. Vandaag was zo een dag. De gehele band begon enthousiast aan zijn set, maar toen er na een nummer of twee, zowel weinig beweging als applaus was, minderde dat. Enkel de zanger hield het hoofd hoog en deed vol overgave door, maar zijn langgerekte screams geraakten nooit tot waar ze moesten geraken, zijn presence was niet alles en zijn timing zat er af en toe naast. Kortom, het ontbrak deze jongens aan ervaring en dat werd niet zo goed ontvangen door het kritische publiek. Earthrot was met zijn deathmetal misschien gedoemd om het zwarte schaap te zijn in een -core line-up.
Feed Her To The Sharks mocht als tweede een poging wagen om het Antwerpse publiek los te krijgen. Zij slagen er wel in om enkele kerels wild in het rond te doen stampen en slaan. Elk lid van de band was voorzien van een wit onderhemd met vooraan een haaienvin op, terwijl de zanger een wit hemd, met de vin op de achterkant, aan had. Leuke dresscode, maar het had meer effect gehad als ze ook met bloed of rode verf gespeeld hadden. Looks zijn niet alles natuurlijk. Hun mix van deathcore en metalcore mept je direct stevig op je gezicht, zo hard dat het heel het optreden blijft nazinderen. De muziek wordt vaak ondersteund door een synthesizer, waardoor het geheel heel catchy klinkt en iedereen opfokt. Het klonk allemaal heel overgeproduceerd en té netjes, waardoor je het gevoel krijgt dat je dit niet mag goed vinden, maar je het toch doet. Je mag er vanuit gaan dat voor de meeste aanwezigen vanavond dit mogelijk materiaal voor een ‘guilty pleasure’ wordt. Voor mij is dat het geval, want het optreden vloog voorbij en leek veel korter dan dat van Earthrot. De show eindigde met een, ietwat negatieve, ode aan hun thuisstad met het nummer Fuck Melbourne. Tijd om even op adem te komen!
Tijdens de pauze tussen Feed Her To The Sharks en Aversions Crown stond CJ McMahon van Thy Art Is Murder ook even een luchtje te scheppen buiten. Daar werd hij al heel snel belaagd door, vooral vrouwelijke, fans. Voor ons was er helaas geen tijd. Aversions Crown begint op tijd aan zijn set en doet dat furieus. Het is voor mij de eerste keer dat ik deze jongens hoor. Ze doen denken aan een betere versie van Rings Of Saturn. Deze band is, net als de vorige, duidelijk wel opgewassen tegen de cynische houding van het Europese publiek, of is dat enkel het Belgische publiek? Enorme snelheid wordt moeiteloos afgebroken door waanzinnig diepe en trage breakdowns, terwijl de frontman er bijna continu tekst over blijft spugen. Er wordt meteen gehoorzaamd wanneer er circlepits worden aangevraagd, hoewel de zaal eigenlijk iets te klein is. Een wall of death doet zelfs onze fotograaf even op zijn benen wankelen, terwijl die niet dichter tegen de muur kon gaan staan. Het optreden van Aversions Crown had alles om te overtuigen, maar miste de techniciteit van hoofdact Thy Art Is Murder.
Om 22.00u was het aan de pletwals, genaamd Thy Art Is Murder, om te illustreren waarom zij de absolute headliner waren. Het opende met de geweldig brutale en solide grunt van Defective Breed en verzwakte nooit. Frontman McMahon had zoals steeds weer zijn regenjas aan, met de kap op en de rits tot boven, zodat hij lekker obscuur kon doen. Maar ook hij bezweek na drie nummers onder de warmte in de zaal en moest in t-shirt, van zijn eigen kledijlijn Evil Soul, verder. Bij het uitdoen van de jas verdween ook het serieuze uit de show. Tussen de nummers door was er ruimte om eens te lachen met Europeanen, Belgen of zichzelf. Tijdens de nummers zelf was het wel bloedserieus. Drummer Lee Stanton en leidend gitarist Andy Marsh waren subliem over de hele lijn. De verschillende tempowisselingen lijken kinderspel voor deze jonge muzikanten, wat het bijzonder aangenaam maakt om naar hun extreme deathcore te luisteren. Terwijl McMahon de hoge en lage grunts aaneen rijgt, laat hij vaak de pupillen uit zijn ogen verdwijnen, waardoor het optreden toch een lugubere sfeer krijgt. Het was duidelijk dat Thy Art Is Murder al genoeg ervaring heeft opgedaan om een bepaalde sfeer te creëren, maar ook ruimte vindt voor humor terwijl het verdomd goede deathcore door je oren blaast.
Setlist Feed Her To The Sharks:
- The World Is Yours
- Misery
- Buried Alive
- Burn The Traitor
- Extinction/Resurrection
- Fuck Melbourne
Setlist Aversions Crown:
- Overseer
- Vectors
- Conqueror
- No Salvation
- Avalanche
- The Glass Sentient
- Hollow Planet
Setlist Thy Art Is Murder:
- Defective Breed
- Shadow Of Eternal Sin
- Infinite Death
- Engineering The Antichrist
- The Purest Strain Of Hate
- Dead Sun
- Whore To A Chainsaw
- Cowards Throne
- Doomed From Birth
- Reign Of Darkness
Links: