Death Alley – Black Magick Boogieland
Tee Pee
Records, 2015
Bands die proto-punk maken baseren zich op garage-bands uit de jaren zestig/zeventig. Hoewel deze muziek uiteraard erg goed is, hoor ik door deze muziek toch altijd mijn ouders opscheppen hoeveel beter deze bands wel niet waren in vergelijking met alles wat daarna kwam. Vooral in vergelijking met de youthcrew of oldschool deathmetal-bands waar ik destijds naar luisterde. Het lijkt er op dat de hedendaagse tijdsgeest op de hand van mijn ouders is. Nu is Death uit de jaren 70 hipper dan de Death van wijlen Chuck Schuldiner.
Death Alley bestaat onder meer uit ex-leden van de populaire bands The Devil’s Blood en Gewapend Beton, bands die vooral doorborduurde op populaire muziekstromingen uit de jaren 70-80: hardrock en punk. Een paar jaar later lijkt het er op of ze de tijdmachine een decennia vroeger hebben afgesteld omdat ze nu precies klinken als undergroundbands uit eind jaren 60. De inspiratie ligt ook in horror-films die je s’ nachts op Turner Classic Movies ziet. In Amsterdam en in eigenlijk heel Nederland zijn ze the next big thing: Vice-artikelen, 3 voor 12-optredens op legendarische feestjes waar een publiek met beanies, houthakkersoverhemden, baarden en plakplaatjes helemaal losgaan. Het is natuurlijk een goede band, maar idolaat ben ik niet. De cd is goed, maar ik mis toch net die X-factor die mij weerhoudt om de naam van de band op mijn rug te kerven.
Een originaliteitsprijs zullen ze niet ontvangen, want als de liefde voor harde muziek als een soort bloedlijn door je familie loopt en zo rond mijn leeftijd zit, dan ben je wel met platen als Hawkwind, Deep Purple, MC5 of een hele trits garage-bands in aanraking gekomen wanneer je de platenkast van je ouders plunderde. Deze bands onderscheidden zich destijds doordat zij nieuwe dimensies van muziek aan het ontdekken waren. Dit geldt helaas niet voor Death Alley. Het klinkt als een tijdscapsule. Daarbij geven de riffs en zanglijnen vaak een deja-vu gevoel. Daarbij moet gezegd worden dat Death Alley de nummers goed weet uit te voeren. De productie is goed en de band speelt alsof hun leven er vanaf hangt, of zoals ze zelf zeggen, met het mes tussen de tanden. Hierdoor krijgt Black Magick Boogieland toch een ruim voldoende.
Tracklisting:
- Over Under
- Black Magick Boogieland
- Bewildered Eyes
- The Fever
- Golden Fields Of Love
- Stalk Eyed
- Dead Man’s Bones
- Supernatural Predator
Line-up:
geen informatie
Links: