Inquisition – Ominous Doctrines of the Perpetual Mystical Macrocosm

Geschreven door op 11-09-2015 om 20:25.

Inquisition – Ominous Doctrines of the Perpetual Mystical Macrocosm
Season of Mist, 2015

Zoals een aantal van jullie misschien al is opgevallen, is Inquisition bezig om heruitgaves uit te brengen van alle albums. De schijfjes zijn van voorzien van nieuw, verbindend, artwork. Deze recensie betreft Ominous Doctrines of the Perpetual Mystical Macrocosm en wordt dus vooral geleverd omdat er een nieuwe cover voor het album is gemaakt. Mijns inziens is het een beetje onzinnig om de muziek te recenseren, aangezien Bart vier jaar geleden een uitstekende recensie voor het album heeft geschreven, waar ik me volledig bij aansluit. De muziek is niet veranderd, dus ik ga het nu hebben over het artwork. Zet hieronder lekker Across the Abyss Ancient Horns Bray aan, in mijn ogen één van de sterkere nummers van het album (met het oude artwork).

Inquisition stond altijd al een beetje bekend om hun aparte, maar vaak ook toffe artwork van de hand van Antichrist Kramer, die zichzelf met het artwork voor bovengenoemde album overtroffen had. De band is echter overgestapt naar schilder Paolo Girardi, die ook de cover voor Obscure Verses For the Multiverse heeft gemaakt. Alle oude albums worden dus van een nieuw plaatje voorzien en nu als laatst Ominous Doctrines of the Perpetual Mystical Macrocosm. Meneer Girardi staat bekend om zijn zeer gedetailleerde, maar ook ziekelijke schilderkunst die de groteske eigenschappen en onuitspreekbare perversies van gene zijde uitbeeldt. De beste man stopt naar eigen zeggen zijn zaad in de werken, maar het is me niet helemaal duidelijk of dit letterlijk moet worden genomen.

De nieuwe werken voor de albums zijn een drieluik geworden, zoals terug is te vinden in de iconische schilderkunst van weleer. Zoals je misschien wel doorhad, betreft het hier echter geen heiligen en martelaren, maar demonen en zondaars. De cover van Ominous Doctrines of the Perpetual Mystical Macrocosm laat de engel des doods zien die de zielen van de gevallenen weegt en ze de keuze geeft om Satan te aanbidden of te branden tot in de eeuwigheid. De albums Magnificent Glorification of Lucifer en Nefarious Dismal Orations laten dan zien hoe enerzijds de duistere heer aanbeden wordt en anderzijds de ‘afvalligen’ in het vuur worden geslingerd. Als het drieluik wordt gesloten, komen de covers van de eerste twee albums naar voren, waar op iedere hoes een demon is te zien, gekleed in katholieke klederdracht.

Het nieuwe artwork doet de muziek van Inquisition recht en past uitstekend. Kenners weten inmiddels wel of ze deze band wat vinden of niet. Mocht dit je eerste aanraking zijn met het duistere duo, dan raad ik je aan om eerst óf het oudere werk (eerste twee albums) óf het laatste album (Obscure Verses For the Multiverse) te beluisteren, aangezien die makkelijker zijn om in te stappen. Wees gewaarschuwd: de covers zijn even blasfemisch als de muziek.

Tracklisting:
Inquisition - Ominous Doctrines of the Perpetual Mystical Macrocosm

  1. Astral Path to Supreme Majesties
  2. Command of the Dark Crown
  3. Desolate Funeral Chant
  4. Cosmic Invocation Rites
  5. Conjuration
  6. Upon the Fire Winged Demon
  7. Ominous Doctrines of the Perpetual Mystical Macrocosm
  8. Crepuscular Battle Hymn
  9. Hymn for a Dead Star
  10. Across the Abyss Ancient Horns Bray

Line-up:

  • Dagon – Gitaar, Bas, Vocalen
  • Incubus – Drums

Links:

Inquisition – Ominous Doctrines of the Perpetual Mystical Macrocosm

Geschreven door op 13-01-2011 om 11:06.

Inquisition – Ominous Doctrines of the Perpetual Mystical Macrocosm
No Colours Records, 2010

Wie het Colombiaanse Inquisition niet kent is gewoonweg niet true. Sinds Into the Infernal Regions of the Ancient Cult uit de late jaren negentig moet deze band minstens een paar keer je oren gepasseerd zijn als je echt wil behoren tot de kenners van het zwarte genre. Geen nood echter, jullie kunnen nog steeds kvlt worden en beginnen met de nieuwste van de bruingebrande heren. Ominous Doctrines of the Perpetual Mystical Macrocosm, zeg dat maar eens tien keer uit het hoofd (zonder fout) achter elkaar.

Moet dan nu weer, dat pseudo-grappig doen? Zeker weten. Ik heb de azijnpissers het voorbije jaar veel aas aangeboden maar nu is het menens. Het is geen kwestie van de discussie rond de essentie van “black metal” weer op gang te brengen, zeker niet. Het gaat mij om deductie: wat niet is, valt af. En dit is het. Hoe verklaar je anders de combinatie van Noorse pre-Dimmu Borgir black, een evil thrash-headbangvriendelijke overdaad en de (op dit album veel voorkomende) epische Bathory-elementen (check het titelnummer maar eens)? Het mag dan wel een Colombiaanse (Amerikaanse) black metal-band zijn, afgezien van een soort mystieke/esoterische vibe in de “en passant” voorbijkomende, smerige secties klinkt dit enorm Noors. En ja, velen zullen het wel wijten aan de vocalen die ontegensprekelijk Abbath voor de geest halen met zijn krakende strot. Ik geef het toe, mij doet het ook zo aan, vooral ten tijde van Pure Holocaust. De vocalen staan ook vrij hard, dus als je de muziek wat te stil zet klinkt het een beetje als een swingersavond bij de vzw Mucovisidose. Niet te stil afspelen dus (tip).

Nu, het is niet dat de hoofdrol opgeëist wordt door Abbath-gedachten. Het gitaarwerk is (en blijft) behoorlijk fenomenaal. Niet altijd raggend, vaak ook bestaande uit uiterst doeltreffende riffs én evil to the bone. De dreigende toonaard van het gemeenschappelijke gitaarspel gaat verder dan de definiërende black metal-tag en is volgens mij zeker sterk genoeg om fans van oudere Enslaved, opnieuw Bathory (denk aan het verdoken tribute-werk dat Immortal ook brengt op hun laatste album) en zelfs Celtic Frost op te kunnen winden. Ik wil wel waarschuwen voor mensen die uitzinnig van enthousiasme worden bij het lezen van het voorgaande, aangezien de uiteindelijke mix van alle elementen nog steeds niet weggelegd is voor de doorsnee metalfan die wel eens wil proeven van iets harders. Inquisition is en blijft één van de laatste verlengstukken uit de tijd toen pinnen nog cool waren en de dieren nog satanisch waren. Ominous Doctrines of the Perpetual Mystical Macrocosm (leve knippen en plakken) mag dan wel niet zo ijzig en schruwelend ruig zijn als het oerwerk van deze band, het blikt nog steeds menig wannabe black metal-bandje ramhard in. Waarvoor hulde, en een treffende score.

Tracklisting:

    Inquisition

  1. Astral Path to Supreme Majesties
  2. Command of the Dark Crown
  3. Desolate Funeral Chant
  4. Cosmic Invocation Rites
  5. Conjuration
  6. Upon the Fire Winged Demon
  7. Ominous Doctrines of the Perpetual Mystical Macrocosm
  8. Crepuscular Battle Hymn
  9. Hymn for a Dead Star
  10. Across the Abyss Ancient Horns Bray

Line-up:

  • Dagon – Vocals, Guitar, Bass
  • Incubus – Drums

Links: