Týr – Eric the red
Hardlife/Napalm records, 2006
Denk ik aan de Faeröer eilanden, dan is metal nou niet bepaald het eerste wat er in me opkomt. Toch is er warempel een metalband te vinden die afkomstig is van deze kleine eilandengroep; Týr genaamd. Een metalband die vernoemd is naar, jawel, de god van de oorlog uit de Noordse en Germaanse mythologie.
Een metalband vernoemd naar een oorlogsgod. Ik kon er niks aan doen, maar als ik zoiets tegenkom denk ik meteen aan snelle, agressieve strijdliederen waarin een lelijke en vooral dikke vocalist in gevechtsuitrusting zijn strijdervaringen brult. Dit uiteraard onder begeleiding van snelle gitaarriffs, drums en een drinkhoorn gevuld met mede. Maar al gauw moest ik deze verwachtingen en vooroordelen overboord gooien, want toen ik Eric the red voor het eerst hoorde, een jaar geleden alweer, bleek niets minder waar. Ja, het gaat hier namelijk om een re-release. Eric the Red werd namelijk al in Juni 2003 uitgebracht op een klein platenlabeltje. Nu zit de band bij Napalm Records en is de plaat opnieuw uitgebracht.
Afijn, ik had het over de muziek. Zoals gezegd geen gebrul, geen agressie en weinig echte snelheid. Maar wel vrij simpele, pakkende muziek die het beste als powermetal omschreven kan worden. De band heeft de cd gevuld met twaalf nummers die stuk voor stuk niet verkeerd klinken. Alleen kan ik niet zeggen dat de nummers een goed geheel vormen, het ene nummer is in het Faeröers en het andere nummer weer in het Engels. Met dan ook nog eens een cover van het Ierse The Wild Rover erbij is het rommelige geheel een feit.
Om nog even op die cover terug te komen; wat is dat een compleet overbodige versie van het lied The Wild Rover. Het enige wat er in me opkwam toen ik het weer hoorde waren de woorden waarom en jammer. Uiteraard kan en ga ik hier niet te zwaar aan wegen, een paar tienden hoogstens, maar toch vond ik dat deze jammerlijke miskleun vermeld moest worden. Het album is stukken beter af zonder.
Echt enthousiast kan ik niet zijn over Eric the Red, maar een laag cijfer verdient deze cd niet. Muzikaal gezien zit alles best snor, de nummers zitten aardig in elkaar evenals de teksten en het is best een prettige cd die op de achtergrond voor een gezellige sfeer kan zorgen. Meer is het helaas niet.
Tracklist:
- The Edge
- Regin Smidur
- Dreams
- The Wild Rover
- Stýrisvolurin
- Ólavur Riddararós
- Rainbow Warrior
- Ramund Hin Unge
- Alive
- Eric the Red
- God of War
- Hail to the Hammer
Line-up:
- Heri Joensen – Vocals, Guitars
- Terji Skibenæs – Guitars
- Gunnar H. Thomsen – Bass
- Kári Streymoy – Drums
Links: