Porcupine Tree – Arriving Somewhere…DVD
Snapper Music, 2006
Het is vrijdagmiddag. Na een lange, vermoeiende werkweek gun ik mijzelf altijd hetzelfde pleziertje, namelijk kijken of de plaatselijke platenzaak nog wat nieuws voor me
in petto heeft. Zo dus ook afgelopen vrijdag. Nadat ik de nieuw-bakken van de
metal- en hardcore afdeling weer eens ouderwets doorgespit heb, ga ik teleurgesteld alweer richting uitgang
zonder ook maar één cd-tje aangeschaft te hebben. Op dat moment zegt de eigenaar: “Ik heb denk ik nog wel wat interessants voor je binnengekregen”, waarbij hij een een
in plastic gehulde DVD-hoes omhooghoudt. Geïnteresseerd loop ik naar ‘m toe en neem de DVD uit zijn handen. Porcupine Tree – Arriving Somewhere… prijkt er
op de voorkant en mijn mond valt van verbazing open. “Is dit…is dit…is dit een nieuwe live-DVD?!?” stotter ik, en de bevestiging vanachter de balie volgt. “Geweldig!
Hier dat ding!” roep ik en pleur 25 euro op de toonbank. Als een klein jongetje die net een nieuwe spelcomputer heeft gekregen, loop ik de winkel uit. Dit wordt genieten…
Eenmaal thuis klap ik de DVD in de speler en druk op de play-knop. De volgende anderhalf uur staan volledig in het teken van deze geniale Britse band, die mij sinds het
fantastische In Absentia helemaal mee heeft gesleurd in de wereld die Porcupine Tree heet, waarna ik inmiddels een behoorlijk deel van hun discografie
aangeschaft heb. En het geluid is nagenoeg perfect! Het concert dateert van oktober
2005 en is uiterst professioneel opgenomen in Chicago, tijdens de Amerikaanse Deadwing-tour.
De drums klinken fantastisch en de gitaren zijn daar prima op afgesteld. Ook de bas en de toetsen komen geweldig tot hun recht in de mix, vooral in de surround modus
heeft dit een prachtig effect. Qua camerawerk en montage is het ook allemaal in kannen en kruiken. Elk bandlid komt ruimschoots aan bod; als de bas even een grote rol
speelt, zie je Colin Edwin in beeld en bij een sfeervolle toetsenpartij wordt er ingezoomd op Richard Barbieri, zodat alles vanuit je luie stoel goed te bekijken is.
Na een kort intro begint de band met Open Car, een van de vele hoogtepunten van het vorig jaar verschenen album Deadwing. YES! Wat is dit toch
verschrikkelijk goed! Na schitterende performances van de nummers Blackest Eyes en de ballad Lazarus is het voorlopige hoogtepunt aan de beurt:
Hatesong. Dit van het album Lightbulb Sun afkomstige nummer komt live werkelijk schitterend uit de verf!
Nee, dit is niet de meest gemakkelijke muziek, maar uiteraard weten de heren Wilson, Harrison, Edwin, Barbieri en Wesley de boel enorm
strak te houden. Essentieel hierbij is natuurlijk de drums, maar daar hoef je je met meesterdrummer Gavin Harrison natuurlijk niet druk om te maken.
Voor de liefhebbers: aan het eind van dit nummer gaat hij even helemaal los met roffels en rare breaks! God man, wat is dit toch een genot voor oog en oor! Ik ken weinig
drummers die zó effectief en strak zijn creatieve drumpartijen inspeelt dan hij dat doet. En daarbij is het ook nog eens prachtig om naar te kijken, vooral omdat ie het
allemaal zo gemakkelijk laat lijken! Bassist Colin Edwin
komt heerlijk lakoniek over, maar zijn baspartijen voegen enorm veel toe aan het geheel.
Vooral tijdens laatstgenoemde nummer vormt hij duidelijk de basis met zijn catchy baslijn.
En ook al verlaat hij zijn positie op het podium geen moment, de constante glimlach
op zijn gezicht is typerend en verraadt het plezier wat hij er toch in heeft om met deze band live aan het werk te zijn. De wisselwerking tussen Harrison en hem is in ieder
geval om je vingers bij af te likken.
Gitarist John Wesley zit niet vast bij de band maar bij elk Porcupine Tree concert die ik ooit gezien heb functioneert hij als tweede gitarist en reist dus al jaren met
de band de wereld rond. Zijn zuivere tweede stem past prachtig bij de stem van leadzanger Steven Wilson en draagt
met af en toe prachtige solo’s en zangpartijen een behoorlijke steen bij aan het geheel.
Alles loopt volledig op rolletjes, van prachtige uitvoeringen van nieuwere nummers als Start of Something Beautiful, het lange Arriving Somewhere But Not Here
en oudere nummers als Even Less en Radioactive Toy.
Tót de allerlaatste minuut van het optreden: tijdens afsluiter Trains breekt zanger Steven Wilson een snaar op zijn akoestische
gitaar. “And it was all going so well!” roept ie richting publiek, maar het publiek lijkt het alleen maar prettig te vinden dat dit prachtige optreden nog even gerekt wordt.
Want wat mij en ook waarschijnlijk het publiek in Chicago betreft, hadden ze nog wel een uur door mogen gaan. Dit is namelijk van zo’n zeldzame klasse, dat je er
werkelijk geen genoeg van kunt krijgen.
Als extraatje is er ook nog een tweede DVD bijgevoegd met daarop een fotogalerij, een clip van Lazarus, drie live-nummers met alleen sfeerbeelden,
beelden van een optreden op het Duitse Rockpalast en
Gavin Harrison’s Cymbal Song een ritmisch instrumentaal nummer, waarbij uitsluitend gebruik gemaakt wordt van verschillende cimbalen/bekkens.
Erg leuk om te zien!
Verder stelt deze tweede DVD eigenlijk weinig voor, maar het is wel de moeite waard even te bekijken.
Misschien was een docu of achter de schermen-beelden nog een leuke toevoeging geweest, maar dat is misschien iets voor een volgende keer.
Zo, dit was volgens mij de meest subjectieve recensie die ik ooit heb geschreven, maar aan de andere kant had ik het niet anders kunnen beschrijven. Porcupine Tree
is naar mijn mening een band van zo’n hoog niveau dat ik niet zou weten op welke punten ik kritiek zou moeten hebben.
Superlatieven schieten tekort als je deze geoliede machine van topmuzikanten in
combinatie met zulke prachtnummers aan het werk ziet.
Misschien knappen mensen af op de nogal statische podiumpresentatie, maar persoonlijk vind ik dat bij Porcupine Tree totaal niet storend, aangezien het muziek
is die je over je heen moet laten komen en puur van moet genieten, vooral ook omdat het zulke geweldige muzikanten zijn. Als muziekliefhebber moet je dit een keer
gezien hebben vind ik! Ben je totaal geen liefhebber van dit soort progressieve muziek, dan houdt het natuurlijk op, maar ik denk dat de band hiermee een prachtige DVD
aflevert die vooral voor de fans van onschatbare waarde zal zijn.
Tracklist DVD 1:
- Revenant
- Open Car
- Blackest Eyes
- Lazarus
- Hatesong
- Don’t Hate Me
- Mother and Child Divided
- Buying New Soul
- So Called Friend
- Arriving Somewhere But Not Here
- Heartattack in a Layby
- Start of Something Beautiful
- Halo
- Sound of Muzak
- Even Less
- Trains
- End credits
Inhoud DVD 2:
- Rockpalast live: Futile
- Rockpalast live: Radioactive Toy
- Lazarus promo clip
- Live film: Start of Something Beautiful
- Live film: Halo
- Live Film: Mother and Child Divided
- Gavin Harrison – Cymbal Song
- Photogallery
Line-up:
- Steven Wilson – guitar, vocals
- Richard Barbieri – keyboards
- Colin Edwin – bass
- Gavin Harrison – drums
- John Wesley – guitar, backing vocals
Links: