Between the Buried and Me – The Great Misdirect
Victory Records, 2009
De verwachtingen liggen hoog. Torenhoog! Twee jaar terug kwamen de heren van Between the Buried and Me met het fenomenale
Colors op de proppen en een ware klassieker was geboren. Tenminste, zo heb ik ‘m beoordeeld en ik moet
zeggen dat ik daar nog steeds de volle honderd procent achter sta! Dan nu de moeilijke taak voor de band om dit zien te evenaren, laat staan te overklassen.
The Great Misdirect trapt af met een rustige proloog getiteld Mirrors. Een uiterst subtiel nummer, waarin zanger Tommy Rogers laat horen opnieuw te zijn gegroeid wat betreft zijn cleane zangpartijen
en waar de bas, naarmate het nummer vordert, een erg mooie rol vervult. Veel meezingstukken wat dat betreft, want ook de met country-invloeden opgesierde ballad Desert of Song moet het hebben van zijn
ingetogen karakter en de mooie vocalen-één-twee tussen Rogers en gitarist Paul Waggoner. Blijven over vier lange, epische tracks in die typische Between the Buried and Me-stijl.
Dat betekent dus één lang avontuur van onnavolgbaar riffwerk, blastbeats, schreeuwzang, epiek, ingetogen stukken, humor en vooral een bovengemiddelde dosis aan muzikaliteit.
Dream Theater meets The Red Chord zou je kunnen zeggen, of
zoals een vriend van me treffend omschreef: “Een niet-gaye Dream Theater“. Zo kun je het natuurlijk ook noemen…
Net als op Colors krijgt de band het voorelkaar lange, ingewikkelde nummers zó inelkaar te flansen dat het toch prettig wegluistert. Okee, de composities en het gitaarwerk lijken af en toe wat uit de bocht de vliegen,
maar dit houdt het op een of andere manier ook interessant. Het slingert weer van het een in het ander. Van extreem gecontroleerd, technisch geweld tot Opethiaanse intermezzo’s (en solo’s) en carnavalesque uitspattingen.
Kroon op dit alles wordt gevormd door de afsluiter Swim to the Moon, een nummer dat dik zeventien minuten klokt. Alles lijkt in dit nummer samen te komen en het werkt uiteindelijk toe naar een prachtig refrein.
Kippenvel to the bone, echt schitterend gedaan!
Pretentieus, onnodig ingewikkeld, emotieloos, s(truc)tuurloos, ik hoor alle criticasters alweer hun gif spuien op dit album, zoals het ook bij zijn voorganger al het geval was.
Je zou ook kunnen zeggen: avontuurlijk, muzikaal, spannend, intrigerend, strak, afwisselend, tijdloos. Ik hoor in ieder geval bij de laatste categorie en hoewel ik Colors in zijn geheel wel wat beter vond,
is The Great Misdirect absoluut weer een intrigerende plaat geworden. Wat mij betreft een van de beste bands van dit moment!
Tracklisting:
- Mirrors
- Obfuscation
- Disease, Injury, Madness
- Fossil Genera – A Feed From Cloud Mountain
- Desert of Song
- Swim to the Moon
Line-up:
- Tommy Rogers – vocals, keyboards
- Paul Waggoner – guitars
- Dan Briggs – bass
- Blake Richardson – drums
- Dustie Waring – guitar
Links: