Monomyth – Further
Suburban Records, 2014
Het Nederlandse Monomyth is weer snel teruggekeerd met de opvolger van het succesvolle debuut. Dat verscheen namelijk in september 2013 en amper een jaar later krijgen we Further te horen. Het gaat goed met de heren, ze hebben nu een platencontract bij Suburban en bereiken daardoor een groter publiek. Helemaal terecht, dat concludeerde ik na het ter gehore komen van deze plaat.
Zoals de titel al suggereert, gaat de tweede plaat van Monomyth echt verder. Wanneer je je in de eerste minuten van Further bevindt, nestel je je als luisteraar al snel in een heerlijke repeterende groove die laagje voor laagje wordt opgebouwd door de band. Hierbij legt Peter van der Meer zeer sfeervolle toetsen neer en creëert Tjerk Stoop mysterieuze geluiden om het geheel nog meer een spacy vibe mee te geven. Stoop speelt een sfeerverhogende rol op deze plaat: het benadrukken van het vervreemdende gevoel van het zich in de ruimte bevinden. Daar waar op het eerste album werd verwezen naar verschillende mythes en wetenschappelijke uitvindingen op aarde, hebben de titels op de tweede plaat namelijk alles te maken met de ruimte. 6EQUJ5 was bijvoorbeeld de naam van het Wow-signaal, een radiosignaal dat zo sterk was en van niet-aardse oorsprong leek te zijn, maar nooit is getraceerd.
De plaat is nog meer gefocust dan het debuut en qua toonzetting vloeit alles dan ook prachtig in elkaar als geheel van drie kwartier lang. Zo solide als de ritmesectie van bassist Selwyn Slop en drummer Sander Evers is, zo heerlijk zweeft de rest van de instrumentatie op Further: de gitaarlijnen veranderen constant en de toetsen van Peter van der Meer en de effecten van Stoop zetten je telkens op het verkeerde been. Het zorgt ervoor dat je als luisteraar echt de aandacht erbij houdt, maar tegelijkertijd wordt meegenomen door die heerlijke instrumentale reis. Daarbij wordt af en toe het gaspedaal er iets meer opgegooid, zoals bij het relatief korte Collision. Monomyth heeft nog niet zo rechttoe-rechtaan geklonken als op deze track, Thomas van den Reydt kan even schitteren met zijn smaakvolle soleerwerk.
Het achttien minuten durende 6EQUJ5 is het absolute orgelpunt van Further. De grooves zijn nog stuwender, de riffs zijn steviger en het gesoleer van Van den Reydt is wat explosiever. Hoor de band in de zevende minuut eens heerlijk grooven met de bijbehorende funky slagjes op de gitaar, enig bewegen met het hoofd moet er als luisteraar nu wel bij zijn. Het geluid wordt steeds spacier en je voelt dat de band langzaamaan naar de ”hyperdrive” gaat met de in intensiteit verhogende gitaarlijnen die steeds hoger gaan, die laatste geweldige eindclimax. Een moddervette uitbarsting waarbij de riff zegeviert, maar in de onderste lagen nog steeds die funky gitaarlijntjes rondzweven.
Monomyth doet iets heel knap in zijn instrumentale muziek: ze klinken niet ”moeilijk”. De composities zitten allemaal ontzettend vernuftig in elkaar met veel gevoel voor detail, maar voor de luisteraar ligt het zeer aangenaam in het gehoor. Het heeft het repetitieve van de krautrock (een muziekstroming die aan het eind van de jaren ’60 in Duitsland ontstond), dat dromerige begin jaren ’70 Pink Floyd-geluid in Spheres en de fantastische jams en climaxen van het Noorse Motorpsycho in topvorm. Deze combinatie laat mij watertanden als luisteraar en ik heb de reis die Further heet al veelvuldig ondernomen.
Tracklisting:
- Ark M
- Spheres
- Collision
- 6EQUJ5
Line-up:
- Thomas van den Reydt – Gitaar
- Selwyn Slop – Bas
- Sander Evers – Drums
- Peter van der Meer – Toetsen
- Tjerk Stoop – Synths
Links: